ملت‌ايد، خودتان ملت‌ايد، اتكا به ملت است. وقتى اتكا به ملت شد ديگر انسان نمى‌ترسد از اينكه حالا اگر من اين كار را بكنم اين- فرض كنيد- سفير به وزارتخانه مى‌گويد كه من را تأديب كنند. اين خودش هم كه نمى‌تواند. حالا اين طورى شده است.

شما اين را بايد غنيمت بداريد و ما هم غنيمت، براى اينكه حفظ كنيم اين سنت الهى را كه به دست ما دادند ما براى آتيه درست بكنيم. حالايش را من خاطر جمعم كه خوب است ان شاء اللَّه. البته همچو نيست كه صد در صد، اما شماها در صدد برآييد كه صد در صد خوب باشد، لكن مهم آتيه است.

براى نسلهاى آينده‌

مهم اين است كه حكومت در ايران جورى باشد كه وقتى منتقل شد به آتيه، نتوانند به اين زودى تغييرش بدهند. ملت آن طور حاضر است، حكومت بايد خودش طورى درست بكند كه وقتى كه منتقل شد به نسل آتيه نتواند بر خلاف رفتار بكند. رئيس جمهور جورى رفتار كند كه وقتى يك كس ديگر رئيس جمهورشان شد نتواند كه خلاف بكند، و همين طور سايرين. مجلس يك كارى بكند كه وقتى مجلس ديگرى تحقق پيدا كرد نتواند رويه‌اش را تغيير بدهد. اين يك تكليفى است الآن براى ما. شماها الآن مكلف هستيد به اينكه در هر جا هستيد تمام جهات اخلاقى و اعتقادى و- عرض مى‌كنم- سياسى و همه جهات اجتماعى را و همه اين چيزهايى كه محوّل به شما هست اينها را جورى درست بكنيد كه وقتى منتقل شد به يك نفر ديگرى، و لو بد باشد، خودش را مجبور باشد كه خوب نمايش بدهد. همان طورى كه سابق اگر يك كسى خوب هم بود نمى‌توانست خوبى‌اش را نشان بدهد. براى اينكه محيط يك محيط، جو را جورى درست كرده بودند كه يك نفر آدم هم كه مى‌خواست متدين باشد نمى‌توانست عرضه كند تدينش را. شما محيط را بايد جورى بكنيد كه اگر خداى نخواسته يك كس بدى هم سفير شد، كاردار شد، نمى‌دانم چه شد، نتواند به اين زوديها اظهار كند كه من آن جور نيستم. وضعش را وضعى قرار بدهد كه مثل شماها باشد و اين مسئله‌اى است كه ما بايد