بايد خودمان در فكر خودمان باشيم، منتظر نباشيم مثل سابق هى به خارج برويم و از خارج بياوريم. بايد توجه بكنيم و زحمت بكشيم، با زحمت خودمان، با رنج خودمان، اين بار را تحمل كنيم و به منزل برسانيم. و اميدوار به فضل خدا باشيد كه خداوند با شماست، و خداوند توفيق به شما خواهد داد كه كارها را به نحو شايسته پيش ببريد.

و خصوصاً باز عرض مى‌كنم كه با مَرضى‌ بسيار با عطوفت، يعنى از آن كسى كه خادم دم در است تا آنجايى كه پزشك است و پرستار، رفتار، رفتار خوب باشد، رفتار عطوفت باشد. گمان بكنيد كه خودتان مريض هستيد و در يك مريضخانه رفتيد، در آنجا چه توقعى داريد از كارمندان آنجا، از پزشكان آنجا، از پرستار آنجا، همان توقعى كه خود شما از آنها داريد، ساير مَرْضى هم از شماها دارند بنا بر اين لازم است كه توجه به اين مسائل معنوى بشود، و اميدوارم كه موفق و مؤيد و منصور در اين امر باشيد.

پيشگيرى مهمتر از درمان‌

و از امور لازم قضيه جلوگيرى از بيمارى است، آن اهميتش بيشتر از خود معالجه است. ما بتوانيم، شماها بتوانيد كه طورى بكنيد كه مرض كم بشود، يك طورى بشود در كشور كه آبها از آلودگى بيرون بيايد، غذاها آلوده نباشد، آن طورى كه پزشكان دستور مى‌دهند كارى بشود كه مرض نيايد. نه ما منتظر باشيم كه مرض بيايد بعد رفعش بكنيم.

جلو بگيريم كه اصلًا نيايد مرض، و اين يكى از امور مهمه‌اى است كه بايد به آن توجه كامل بشود. و اميدوارم كه در اين امر هم متصدّيان امور موفق باشند. و در همه امور اتكال به خدا بكنيم. شما ببينيد كه اين اتكال به خدا بود كه يك قدرت به آن عظمت را- از دست- از بين برديد. با اينكه قدرت شما در مقابل قدرت‌هاى شيطانى چيزى نبود، لكن ايمان شما بود، اتكال شما به خداى تبارك و تعالى بود كه پيش برديد، و از حالا به بعد هم پيش خواهيد برد.

آتش‌افروزى به اسم صلح‌

و اين قدرت‌هاى بزرگ هيچ وقت در فكر اين نيستند كه يك آسايشى براى ملت‌ها