سخنرانى [در جمع اعضاى ستاد انقلاب فرهنگى (تربيت طلاب براى قضاوت)]

زمان: صبح 15 شهريور 1362/ 28 ذى القعدة 1403

مكان: تهران، حسينيه جماران‌

موضوع: ضرورت تربيت طلّاب جوان براى امر قضاوت و تبليغ‌

حضار: مهدوى كنى- امامى كاشانى- موسوى تبريزى- مسئولان، اساتيد و اعضاى جامعة الامام الصادق (ع)- اعضاى ستاد انقلاب فرهنگى- اساتيد و طلاب مدرسه شهيد مطهرى- فارغ التحصيلان امور تربيتى و قضايى قم- مسئولان مؤسسه در راه حق و كاركنان هنرستان امير كبير اصفهان‌

بسم اللَّه الرحمن الرحيم‌

تبليغات در جدائى حوزه‌ها از امور اجتماعى و سياسى‌

من بايد تشكر و قدردانى كنم از آقايان فضلايى كه در قم و تهران اشتغال دارند به تعليم و تعلّم. و اميدوارم كه براى آتيه اسلام همه مفيد و به طور شايسته آنچه كه بايد، وظيفه آنهاست عمل بفرمايند.

مع الأسف ما هم دانشگاهمان و هم مدارس علوم دينيه‌مان هر كدام از يك جهتى نواقص زياد داشت و نمى‌شد. و نمى‌توانستند نواقص را رفع كنند. دانشگاه از جهت اينكه اصلًا اساسش اگر هم بر اين نبود كه ايران را به دامن قدرتهاى بزرگ بيندازد، كم كم به آن قضيه كشيده شد، و جوان‌هاى عزيز ما را آن اشخاصى كه مأمور بودند، به نحوى كه آنها مى‌خواستند تبليغ و تربيت مى‌كردند و بعد هم مى‌فرستادند به خارج، و آنها رويشان كار مى‌كردند و بعد هم كه مى‌آمدند، بسياريشان اصلًا با ديانت بكلى مخالف بودند، و بسياريشان هم بودند كه اگر هم مخالف نبودند نمى‌توانستند كارى انجام بدهند. در هر صورت دانشگاه وضعش اين بود. مدارس علمى كه ما حالا از آن روى هم رفته تعبير مى‌كنيم به فيضيه، آن از جهات ديگر ناقص بود، آنجا را مستقيماً نيامدند مثل دانشگاه تصرف كنند و نتوانستند بكنند. آنها با همه سختى‌ها در دوران رضا خان كه سختى‌ها زياد بود، تحمل كردند و راه خودشان را ادامه دادند و زمان بعد هم همين طور. لكن ما