حكومت. لكن جمهورى اسلامى ما وضعى دارد كه خود ملت يك فردى را مى‌آورند و خود ملت يك فردى را كنار مى‌گذارند و خود ملت [اگر] فردى شهيد شد، به جاى او باز يكى را انتخاب مى‌كنند و خود را از دولت مى‌دانند و دولت را از خود مى‌دانند و خود را از رئيس جمهورى مكتبى مى‌دانند و رئيس جمهورى مكتبى را از خود مى‌دانند.

از اين جهت، و لو اينكه رئيس جمهور شهيد بشود، نخست وزير شهيد بشود و هر مقامى شهيد بشود ملت ما هيچ خم به ابرو نمى‌آورند و كسان ديگر را به جاى آنها انتخاب مى‌كنند.

الآن سرتاسر كشور ما را اگر چنانچه ملاحظه كنيد، تهران با آن جمعيت كثيرى كه الآن در نزديك دانشگاه متمركز هستند و ساير شهرها هم مثل تهران، ما بين اين جمهورى و جمهوريهاى عالم و ما بين اين دولت و دولتهاى سابق اين كشور، مى‌توانيد [مقايسه‌] كنيد كه چه فرقها هست؟ اگر صدر اعظمى در زمان سابق كشته مى‌شد، امكان نداشت كه مردم، توده مردم، بازار مردم هيچ عكس العملى از خود نشان بدهند، الّا سرور، الّا مسرت. و امروز كه دو نفر شهيد معظّم از ما رفته است، سرتاسر كشور ما به عزا نشسته است و سرتاسر كشور ما انسجام خودش را حفظ مى‌كند و حفظ كرده است و فردا كه اعلام مى‌كنند براى انتخاب رئيس جمهور، همه اين مردم براى انتخاب حاضرند.

من مى‌دانم كه در خارج، الآن عنصرهايى كه با اين جمهورى اسلامى، بلكه با اسلام مخالف هستند و بوقهاى خارج و تبليغاتى خواهند گفت كه اين دو نفر كه شهيد شدند، ايران به هم مى‌خورد و خواهند گفت كه در عزاى اينها، مردم بى‌تفاوت بودند و يا خوشحال بودند. و آنها با اينكه مى‌دانند، كوردلانه اين طور انتشارات و تبليغات را انجام مى‌دهند. الآن ببينيد كه سرتاسر كشور ما امروز در سوگ هستند و در همه خيابانها و كوچه‌ها و بازارها در سوگ نشسته‌اند. و الآن كه به من اطلاع دادند، گفتند: امروز در اطراف دانشگاه جمعيت بيشتر از آن وقتى است كه 72 تن شهيد شدند. ملت ما اين طور است. اگر بعد از اين هم- خداى نخواسته- اشخاصى شهيد بشوند، ملت ما همين ملت است و نهضت ما همين نهضت. و آن عمده اين است كه كارى كه براى خداست، نه براى افراد، نه براى اشخاص، نه براى شخصيتها، اين كار ركود نمى‌كند با رفتن افراد و با رفتن‌