مرحله شود و گليم خود را از آب بيرون كشد و پس از اصلاح خود به اصلاح ديگران پردازد و نگهدارى از ايتام آل رسول نمايد، چنين شخصى از زمره مقربين و سابقين به شمار آيد. چنانچه حضرت صادق، عليه السلام، در خصوص چهار نفر حواريّين حضرت باقر، عليه السلام، چنين تعبير فرمود. و در وسائل از رجال كشّى سند به أبي عبيدة الحذّاء رساند، قال: سمعت أبا عبد اللّه، عليه السّلام، يقول: زرارة، و محمّد بن مسلم، و أبو بصير، و بريد، من الّذين قال اللّه تعالى: «وَ السّابِقُونَ السّابِقُونَ. أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ.» [1] و احاديث در اين مقوله بسيار است و فضيلت اهل علم بيش از آن است كه در حوصله بيان آيد. و كفايت مى‌كند درباره آنها حديث منقول از رسول اكرم، صلّى اللّه عليه و آله: من جاءه الموت و هو يطلب العلم ليحيى به الإسلام، كان بينه و بين الأنبياء درجة واحدة في الجنّة. [1] «كسى كه بيايد او را مرگ در صورتى كه طلب كند علم براى زنده كردن اسلام، در بهشت مقام او با مقام پيغمبران يك درجه بيش فاصله ندارد.» و پس از اين، ان شاء اللّه، ذكرى از فضيلت آنان پيش مى‌آيد. و اگر خداى نخواسته از طريق خلوص بركنار شد و راه باطل پيش گرفت از علماء سوء، كه بدترين خلق اللّه هستند و درباره آنها احاديث سخت و تعبيرات غريب وارد شده است، به شمار آيد. و بايد اهل علم و طلاب اين راه پر خطر اوّل چيزى را كه در نظر گيرند اين باشد كه اصلاح خود كنند در خلال تحصيل. و آن را حتى الامكان بر جميع امور مقدم شمارند كه از تمام واجبات عقليه و فرائض شرعيه واجبتر و سختتر همين امر است.

هان اى طالبان علوم و كمالات و معارف، از خواب برخيزيد و بدانيد كه حجت خداوند بر شما تمامتر است و خداى تعالى از شما بيشتر باز خواست فرمايد، و ميزان اعمال و علوم شما با ميزان ساير بندگان خيلى فرق دارد، و صراط شما باريكتر و دقيق‌تر است، و مناقشه در حساب شما بيشتر شود. واى به حال طالب علمى كه علوم در قلب او كدورت و ظلمت آورد، چنانچه ما در خود مى‌بينيم كه اگر چند مفهومى ناقص و پاره‌اى اصطلاحات بيحاصل تحصيل نموديم، از طريق حق بازمانديم و شيطان و نفس بر ما مسلط شدند و ما را از طريق انسانيت و هدايت منصرف كردند، و حجاب بزرگ ما همين مفاهيم بى‌سر و پا شد، و چاره [اى‌] نيست‌

[1] «گفت از حضرت أبو عبد اللّه (ع) شنيدم مى‌فرمود: زراره و محمد بن مسلم و أبو بصير و بريد از آنان هستند كه خداوند تعالى درباره ايشان فرموده است: «پيشى گيرندگان پيش گيرنده، آنان‌اند مقرّبان درگاه الهى.» وسائل الشيعة، ج 18، ص 105، «كتاب القضاء» باب 22 از «ابواب صفات قاضى»، حديث 22.

______________________________

[1] سنن دارمى، ج 1، ص 100 با اندكى اختلاف.