قضایا یک سلسله تقسیمات دیگر نیز دارند مانند تقسیم قضیه به: مُحَصّلِه و مَعْدوله، و یا تقسیم قضیه به خارجیه و ذهنیه و حقیقیه. توضیح آنها را از کتب منطق باید جستجو کرد. ما که اکنون کلیاتی از منطق را مورد بحث قرار میدهیم نمیتوانیم وارد بحث آنها شویم. همچنانکه تقسیم دیگری نیز قضیه دارد به: مُطْلقه و موجّهه، و قضایای موجهه نیز به نوبه خود تقسیم میشوند به: ضروریه و دائمه و ممکنه و غیره که بحث در آنها از عهده درس ما خارج است. همین قدر توضیح میدهیم که رابطه و نسبت میان دو چیز در آنجا که مثلًا میگوییم: «هر الف ب است» گاهی به نحوی است که باید باشد و محال است که نباشد؛ در اینجا میگوییم: «هر الف ب است بالضروره» و گاهی به نحوی است که ممکن است نباشد؛ در اینجا میگوییم «هر الف ب است بالامکان». ضرورت به نوبه خود اقسامی دارد که وارد بحث آن نمیشویم، و به هر حال ضرورت و امکان را «جهت قضایا» مینامند و قضیهای که در آن ذکر جهت شده باشد «قضیه موجّهه» خوانده میشود و اگر ذکر جهت نشده باشد «قضیه مطلقه» نامیده میشود.

قضیه شرطیه منفصله نیز به نوبه خود تقسیم میشود به: حقیقیه و مانعة الجمع و مانعة الخُلُوّ چنانکه در منطق با مثالهایش مسطور است و ما برای اختصار از ذکر آنها خودداری میکنیم.