چهلنفر بودند یا یکی کم یا یکی زیاد. در دفعه دوم پیغمبر اکرم به آنها فرمود: هرکسی از شما که اول دعوت مرا بپذیرد، وصی، وزیر و جانشین من خواهد بود. غیر از علی علیه السلام احدی جواب مثبت نداد و هرچند بار که پیغمبر اعلام کرد، علی علیه السلام از جا بلند شد. در آخر پیغمبر فرمود: بعد از من تو وصی و وزیر و خلیفه من خواهی بود.

داستان ملاقات رئیس قبیله با پیغمبر اکرم

قضیه دیگر که باز در سیره ابن هشام است، از این بالاتر است. در زمانی که هنوز حضرت رسول در مکه بودند و قریش مانع بودند که ایشان تبلیغ کنند و وضع، سخت و دشوار بود، در ماههای حرام [1] مزاحم پیغمبر اکرم نمیشدند یا لااقل زیاد مزاحم نمیشدند یعنی مزاحمت بدنی مثل کتک زدن نبود ولی مزاحمت تبلیغاتی وجود داشت. رسول اکرم همیشه از این فرصت استفاده میکرد و وقتی مردم در بازار عکاظ در عرفات جمع میشدند (آن موقع هم حج بود ولی با یک سبک مخصوص) میرفت در میان قبایل گردش میکرد و مردم را دعوت مینمود. نوشتهاند در آنجا ابولهب مثل سایه پشت سر پیغمبر حرکت میکرد و هرچه پیغمبر میفرمود، او میگفت دروغ میگوید، به حرفش گوش نکنید. رئیس یکی از قبایل خیلی بافراست بود. بعد از آنکه مقداری با پیغمبر صحبت کرد، به قوم خودش گفت: اگر این شخص از من میبود لَاکلْتُ بِهِ الْعَرَبَ؛ یعنی من اینقدر در او استعداد میبینم که اگر از ما میبود، به وسیله وی عرب را میخوردم. او به پیغمبر اکرم گفت: من و قومم حاضریم به تو ایمان بیاوریم (بدون شک ایمان آنها ایمان واقعی نبود) به شرط اینکه تو هم به ما قولی بدهی و آن اینکه برای بعد از خودت من یا یک نفر از ما را تعیین کنی.

فرمود: این که چه کسی بعد از من باشد، با من نیست با خداست. این، مطلبی است که در کتب تاریخ اهل تسنن آمده است.

حدیث غدیر و تواتر آن

یکی دیگر از ادلّهای که شیعه ذکر کردهاند حدیث غدیر است. [خواجه نصیرالدین] میگوید: «وَ لِحَدیثِ الْغَدیرِ الْمُتَواتِرِ» حدیث غدیری که متواتر است. «متواتر» اصطلاحی است در علم حدیث؛ میگویند خبر واحد و خبر متواتر. مقصود از خبر واحد این نیست که ناقل آن یک نفر باشد بلکه یعنی خبری که نقل آن در حدی است که مفید یقین نیست خواه ناقل یک نفر باشد و خواه ده نفر