پیغمبر این مطلب را در آخر فرمود همین آیهای است که در آنجا قرائت کرد: یا أَیهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیک مِنْ رَبِّک وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ [1]. بعد از اینکه پیغمبر اکرم در عرفات و منی و مسجدالحرام کلیات اسلامی را در باب اصول و فروع بیان کرده- که مهمترین سخنان ایشان است- یکمرتبه در غدیرخم این طور میفرماید: مطلبی است که اگر آن را نگویم هیچ چیز را نگفتهام. فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ به من گفتهاند که اگر آن را نگویی هیچ چیز را نگفتهای یعنی همه هبا و هدر است. بعد میفرماید: ا لَسْتُ اوْلی بِکمْ مِنْ انْفُسِکمْ؟ (اشاره به آیه قرآن است که: النَّبِی أَوْلی بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ [2]) آیا من حق تسلط و ولایتم بر شما از خودتان بیشتر نیست؟ همه گفتند: بَلی یا رَسولَ اللَّه.

حضرت فرمود: مَنْ کنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِی مَوْلاهُ. این حدیث هم مثل حدیث ثقلین دارای اسناد زیادی است.

خلاصهای از بحث غدیر را چند سال پیش در مشهد همین کانونیها [3] به صورت کتاب منتشر کردند. البته من هنوز آن را نخواندهام ولی برخی از رفقایمان که وارد هستند خواندهاند، میگویند خیلی خوب است. لااقل آن را مطالعه کنید.

اگر ما بخواهیم مدارک احادیثی مثل حدیث غدیر را که میگوییم متواتر است یا حدیث ثقلین را- که آقای میرحامد حسین صاحب عبقات الانوار کتابی با قطع بزرگ و در چهارصد صفحه درباره مدارک آن نوشته است- بررسی کنیم، خیلی طولانی میشود. ممکن است احتیاج به بحث بیشتری داشته باشد ولی من مایلم که جوهر بحث را در مسأله امامت عرض کرده باشم همراه با یک اشاره نسبتاً اجمالی به مدارکی که اهل تشیع در باب امامت دارند.