بر بخورد میگوید «دور از جناب»؛ مثل این کلمه دور از جنابی است که ما میگوییم؛ یعنی اگر چه این را به شما نمیگویم ولی متوجه باشید که یک وقت به شما برخورد نکند. «سبحانه» دور از ساحت ذات اقدس الهی چنین حرفی.

بعد میگوید (حالا ببینید رد که میکند چگونه رد میکند):«بَلْ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» شما تصورتان درباره خدا چیست؟ غیر خدا هر چه هست (گفتیم «ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» یعنی غیر خدا هر چه هست) از آن اوست نه فرزند او. چقدر فرق است میان ایندو؟ فرزند جزئی از وجود انسان است، قسمتی از وجود انسان مجزا میشود و به صورت فرزند در میآید، بعد آن میشود یک فرد این میشود فرد دیگری؛ آن میشود مالک خودش، این میشود مالک خودش، بعد حتی پدر ضعیف میشود او قوی میشود، پدر میمیرد او میماند. ولی هر چه هست لَهُ، از آن اوست، تعلق دارد به ذات او، مِلک اوست، ملکی که ما تعبیری نداریم دربارهاش بگوییم چون فورا ذهنمان از ملک میرود به املاک اعتباری. باز بلا تشبیه باید عرض بکنم: انسان تا چه اندازه مالک خاطرات ذهنی خودش است؟ اگر او نباشد خاطراتی نیست چون آن خاطرات انشاء ذهن اوست.

هر چه هست انشاء پروردگار است، ایجاد پروردگار است. ایجادْ کجا، فرزندی کجا؟!«بَلْ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» شما چرا رابطه خدا با غیر خدا را این قدر اشتباه میکنید؟ «کلٌّ لَهُ قانِتُونَ» و هر چه هست در مقابل ذات او قانت و خاضعند. این رابطه از قبیل رابطه پدر و فرزندی نیست.«بَدِیعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ». ببینید نفی فرزندی را با چه عبارتهایی میکند: او مبدع و مبتکر آسمانها و زمین یعنی همه اشیاء است. ابداع یعنی انشاء کردن یک چیز بدون آنکه تقلیدی از جای دیگر شده باشد. مثلا شما مهندس هستید، یک وقت میآیید نقشه یک ساختمان را میکشید ولی نقشهای که ابتکار شما نیست، از جای دیگر فرا گرفتهاید؛ و یک وقت میآیید نقشهای را ابتکار میکنید، گو اینکه ابتکارهای انسان صد درصد ابتکار نیست، زمینههایش همه از جای دیگر گرفته شده است.

ولی خداوند صد درصد بدیع سماوات و ارض است، ابداع کننده اینهاست «وَ إِذا قَضی أَمْراً فَإِنَّما یقُولُ لَهُ کنْ فَیکونُ» [1] وجود هر چیزی فقط به اراده او بستگی دارد، بخواهد یک چیزی موجود بشود موجود شده. اما فرزندی مسأله دیگری است که از وجود کسی جزئی جدا بشود بعد تدریجا تکوّن و تکامل پیدا کند و بشود فرزند.

این قسمتها قسمتهای تنزیهی قرآن است که ما در این قسمتهای تنزیهی نظیری برای قرآن پیدا نمیکنیم و آیات تنزیهی قرآن هم خیلی زیاد است، که من به عنوان نمونه گفتم.

. بقره/ 116 و 117.