ذِی الْعَرْشِ سَبِیلًا. سُبْحانَهُ وَ تَعالی عَمَّا یقُولُونَ عُلُوًّا کبِیراً [1]. یا در سوره قد افلح میفرماید: ... إِذاً لَذَهَبَ کلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَ وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَلی بَعْضٍ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا یصِفُونَ [2]. اصلا قرآن بر توحید استدلال عقلانی کرده است.

البته قبول دارم که بحث توحید بحثی است در حدود بحثهای خشک فلسفی، ولی آن دو مطلب دیگر [3] مطالب سر راست سادهای هستند. جلسه آینده وارد بحث داروینیزم میشویم؛ بعد اگر آقایان خواستند، وارد مسأله توحید هم میشویم.