طرفی علم به ما میگوید که منشأ هر جانداری یک جاندار دیگر است و تاکنون دیده نشده که جانداری- و لو یک سلّول- از مادّه بیجان پیدا شده باشد، و از طرف دیگر باز علم شهادت میدهد که روزگارهایی بر زمین ما گذشته که جانداری در آن وجود نداشته و نمیتوانسته وجود داشته باشد، زیرا به عقیده علمای فن، در میلیونها میلیون سال قبل حرارت زمین به هیچ وجه اجازه نمیداد که ذی حیاتی وجود داشته باشد؛ بعدها هم که قشر زمین سرد شده، تا میلیونها سال جز موادّ غیر آلی در روی زمین نبود؛ پس حیات و زندگی چگونه پیدا شد؟ این هم به نوبه خود مجهول دیگری است برای بشر. گروهی که خدا را در میان مجهولات خود جستجو میکنند میگویند چون از طریق عادی و معمولی قابل توجیه نیست پس حتما دست قدرت الهی از آستین بیرون آمده و برای اوّلین بار حیات را دمیده است.

داروین و نفخه الهی

داروین دانشمند معروف علم الحیات و صاحب مکتب فلسفی نشوء و ارتقاء که شخصاً مردی الهی و پابند به مذهب مسیح بوده- هر چند دیگران فلسفه او را بد تعبیر کردند و آن را وسیله و ابزار انکار خالق قرار دادند- این مرد وقتی که تسلسل جانداران و اشتقاق انواع را از یکدیگر بیان میکند میرسد به آنجا که اوّل چند جاندار و یا لا اقل یک نوع جاندار در روی زمین بوده که او از نوع دیگری مشتق نشده.

در اینجا میگوید: امّا نوع اوّلیه فقط با نفخه الهی به وجود آمدهاند.

شک نیست که جاندار اوّل با نفخه الهی به وجود آمده مثل همه سلسله جانوران؛ امّا مثل اینکه این مرد خیال کرده فقط زنده اوّل با نفخه الهی پیدا شده و فقط شروع این کار با خداوند بوده؛ وظیفه خداوند شروع کردن سر رشته است؛ بعدها دیگر خود به خود مادّه قادر است که حیات را به نسلهای بعد منتقل کند؛ در صورتی که اوّل و آخر و وسط کار یکسان است؛ حیات همیشه و در هر حال- چه در آغاز و چه در ضمن تکامل- همیشه نفخه الهی است.

در سوره مبارکه سجده آیهای است که میرساند همان طوری که آدم ابو البشر با نفخه الهی به وجود آمد، همه افراد بشر با همان امداد و همان افاضه که اسمش در تفسیر قرآن «نفخه» است به وجود میآیند. میفرماید: