میگویند این زمین سبز شد و معنایش این است که صاحب سبزی شد.

حال، به خدا وقتی که میگوییم «مؤمن» آن معنی اول را دارد یعنی بخشنده امنیت. خدا مؤمن است، اوست که به بندگان خود امنیت میدهد یعنی اگر بندهای به او ایمان بیاورد، اگر بندهای ذاکر او باشد، اگر بندهای با او پیوند برقرار کند، یک امان و یک اطمینان قلبی پیدا میکند که دیگر هیچ قدرتی نمیتواند او را متزلزل کند. ولی به بنده وقتی میگوییم «مؤمن» یعنی صارَ ذا أَمْنٍ. «امَنَ بِهِ» یعنی به سبب او امنیت را برای خودش کسب کرد. پس ما مؤمنیم، او هم مؤمن است؛ ما مؤمنیم یعنی به وسیله او امنیت را کسب میکنیم، او مؤمن است یعنی او بخشنده امنیت (امن خاطر و امن قلب) به ماست.

معنی مُهَیمِن «

الْمُهَیمِنُ». کلمه «مهیمن» در سوره مائده بر قرآن اطلاق شده است؛ میفرماید:

«وَانْزَلْنا الَیک الْکتابَ بِالْحَقِ» ما قرآن را برای تو فرود آوردیم بهحق، یعنی از روی حقیقت «مُصَدِّقاً لِما بَینَ یدَیهِ مِنَالْکتابِ» در حالی که کتابهای آسمانی قبل از خودش را تصدیق میکند یعنی صداقت آنها را در اصل قبول میکند «وَ مُهَیمِناً عَلَیهِ» [1] ما قرآن را مهیمن بر کتابهای آسمانی قبل قرار دادیم. جمله عجیبی است که قرآن مهیمنِ بر کتابهای آسمانی قبل (تورات و انجیل) است. معنی «مهیمن» چیست؟ یک معنی مهیمن- که این مفهوم همیشه هست- حفظ و نگهبانی و مراقبت است. گفتهاند که علاوه بر این، مفهوم تصرف هم در آن هست؛ مراقبی که حق اصلاح کردن و تصرف اصلاحی هم دارد. حال این تعبیر که قرآن میفرماید قرآن حافظ کتابهای آسمانی قبل است، با اینکه ناسخ آنهاست، چگونه است که قرآن هم ناسخ آنهاست و هم حافظ آنها؟ برای این است که نسبت هر کتاب آسمانی بعدی با کتاب آسمانی قبلی نسبت ضد با ضد خودش نیست (مارکسیستها یک حرفی میزنند که از ضدی، ضدی تولید میشود که آن را نفی میکند) بلکه نسبت کاملتر است با ناقصتر، نسبت کلاس بالاتر است با کلاس پایینتر که در عین حال که تغییرات و اصلاحاتی متناسب با خودش در کلاس بالاتر هست اینطور نیست که آنچه را که در گذشته