انتخاب شده است چون این الفاظی که ما در این دنیا داریم، برای معانیای که در همین دنیا وجود دارد وضع شده است. آنها لفظ ندارد و با الفاظی بیان میشود که تا اندازهای به آن معنا نزدیک باشد، والّا:

این الفاظ ما جامههایی است که برای اندام معانی این عالم دوخته شده است ولی اندام معانی عالم دیگر اندام دیگری است، جامه دیگر میخواهد و تا کسی با آن اندامها آشنا نباشد لفظش را هم نمیتواند انتخاب کند. آن اندامها را در این لباسها ارائه دادن و نشان دادن، هر کارش بکنی، برای آن کسی که میخواهد در این لباس ببیند باز امکان ندارد حقیقتش را آنچنان که هست [ببیند] ولی با تشبیهی، تمثیلی و با مقایسه کردن با آنچه در این دنیا میبیند و با آن نزدیکترین چیزهایی که بشود قیاس کرد اجمالًا [میتوان آن معانی را به ذهنها نزدیک کرد.]

حدیثی از پیغمبر اکرم

ببینید این حدیث پیغمبر چقدر معنی دارد! پیغمبر اکرم با اصحابشان نشسته بودند، فرمودند سنگی از لبه جهنم رها شده بود، هفتاد سال بود که حرکت میکرد، الآن رسید به کف جهنم. فریاد گریه از خانه یهودی خبیثی که آنجا بود بلند شد. حال یادم نیست که اصحاب مطلب را همینطور درک کردند یا خود ایشان توضیح دادند این سنگی که هفتاد سال بود به این پایین میرفت و میرفت و اکنون رسید، این شخص بود یعنی او در تمام مدت عمرش داشته میرفته نه اینکه انسان وقتی مُرد به طرف جهنم رها میشود یا با یک ریسمان میکشندش میبرند بالا؛ همین الآن انسان یا به سوی بهشت بالا میرود یا به سوی جهنم هبوط میکند، یا به طرف راستِ کلِ عالم گرایش پیدا میکند یا به طرف چپِ کلِ عالم؛ و نه اینکه اینجا انسان نه چپی است و نه راستی، نه بالا رفته نه پایین، وقتی مرد دست یکی را میگیرند میبرند بالا، دست دیگری را میگیرند میاندازند پایین؛ چون آن بالا و پایین نوعی بالا و پایین دیگر است که الآن هم که انسان در این دنیا هست در باطنش به آن سو دارد میرود: یا به سوی بالا و علّیین به تعبیر قرآن، یا به سوی پایین و سجّین و جهنم و جهنام و آن اسفل سافلین و آن جای بسیار تاریک پایین که دیگر از آن پایینتر چیزی نیست.

رفتنش یعنی چه؟ رفتنش همان اعمال و نیات انسان است.