است فوقالعاده با ارزش، نعمتی است که حیات معنوی جاودانی انسان بستگی به آن دارد. اگر کفری در این زمینهها رخ بدهد عقوبتی که انسان به آن دچار میشود صد درجه شدیدتر است. تعبیری میکنند، تعبیر درستی است، میگویند خداوند غیور است. پیغمبر اکرم درباره سعد بن عُباده خزرجی فرمود: «انَّ سَعْداً لَغَیورٌ» سعد آدم غیوری است «وَ انَا اغْیرُ مِنْ سَعْد» و من از او غیورترم «وَاللَّهُ اغْیرُ مِنّی» [1]. سعد که غیور بود غیرت او غیرت ناموسی به معنی ناموس انسانی یعنی نسبت به همسر خودش بود. در داستانی بود که [آیه نازل شد که] اگر کسی بیاید شهادت بدهد به اینکه زنش زناکرده است تنها شهادت او کافی نیست و شاهد دیگری باید باشد.

گفت: یا رَسولَ اللَّه! اگر ما دیدیم زنمان زنا میکند برویم شاهد بیاوریم؟ من که تاب تحمل چنین چیزی را ندارم. پیغمبر فرمود: حکم الهی این است؛ در عین حال فرمود:

سعد آدم غیوری است. بعد فرمود: من از او غیورترم. غیرت پیغمبر در مقابل نوامیسی است که خود پیغمبر دارد. نوامیس پیغمبر همان احکام الهی است. خدا که از پیغمبر غیورتر است در مقابل نوامیس عامّ عالم است، نوامیس خلقت به طور کلّی که شامل شریعت هم میشود؛ یعنی قوانین و اصول خلقت که خدای متعال قرار داده باید محترم باشد. اگر انسان بر ضد نوامیسی که خدا قرار داده عمل کند هتک ناموس الهی کرده است. وقتی انسان هتک ناموس الهی بکند، چنانکه هر غیوری وقتی که ناموسش هتک میشود عکسالعمل شدید نشان میدهد خدا هم عکسالعمل شدید نشان میدهد. این مقدمه را دانستیم.

ناسپاسی در مقابل نعمت « هدایت »

اگر برای کسی وسائل هدایت و در واقع وسائل حیات جاودانی فراهم بشود و او این نعمت را حقناشناسی و ناسپاسی کند، خودخواهی و خودپرستی و جاه و مقام و امثال اینها مانع بشود که [از آن بهره ببرد و] حقیقت که اینچنین به او رو آورده [و] دستش را به طرف او دراز کرده و میخواهد او را برای همیشه نجات بدهد و حیات ابدی به وی بدهد، او به جای اینکه دستِ حقیقت را بفشارد شمشیرش را بالا ببرد و این دست را قطع کند که تو چرا آمدهای به سوی من، قطعاً اینچنین هتک ناموس