سخت میگیریم که [مردم را از اسلام بیزار میکنیم.]

در آن حدیث معروف هست که حضرت صادق علیه السلام همین موضوع را به اصحابشان نصیحت میکردند، فرمودند: مردم را که دعوت میکنید آنها را نترسانید، سختگیری نکنید. بعد فرمود: روش ما اهل بیت بر سهولت و سماحت و آسانی است و روش دیگران (خوارج و دیگران) بر سختگیری است. آنگاه حضرت آن مثل معروف را که لابد همه شنیدهاید ذکر کردند، فرمودند: مرد مسلمانی بود و همسایه غیرمسلمانی داشت و آن مسلمان مرد زاهد و عابدی بود. کمکم در دل این غیرمسلمان میل به اسلام پیدا شد (معلوم میشود آن عابد تعصبی نداشته)، به همسایهاش مراجعه کرد و مسلمان شد. همسایه خیلی اظهار تشکر کرد. همان شب اوّلی که او مسلمان شد، هنگام سحر یک وقت تازه مسلمان دید درِ خانهاش را میزنند، تعجب کرد که این وقتْ در زدن یعنی چه؟! آمد گفت چیست؟ گفت من رفیق مسلمانت هستم. امری داشتی؟ گفتم الآن وقت مسجد است برویم مسجد.

بسیار خوب. این بیچاره را سحر بلند کرد برای نماز شب خواندن. رفتند و دستور نماز شب به او داد و نماز شب خواندند. گفت تمام شد؟ گفت نه، نماز صبح را هم بخوانیم، و بعد تعقیبات نماز صبح. تا بعد از آفتاب او را معطل کرد. بعد گفت روزه هم مستحب است، از فواید روزه گفت و او را وادار کرد که قصد روزه کند. این بدبخت خواست بیاید بیرون، او را به یک آداب مستحبهای وادار کرد. خلاصه تا نماز مغرب و عشا او را معطل کرد و فقط برای افطار اجازه داد برود منزل. شب بعد رفت درِ خانهاش را زد. گفت کیستی؟ گفت رفیق دیروزت هستم. چکار داری؟ آمدهام که برویم مسجد. گفت: معذرت میخواهم این دین به درد تو میخورد، برای یک آدم بیکار خوب است، من کار و زندگی دارم، از مسلمانی دست برداشتم. حضرت فرمود هیچ وقت با مردم چنین نکنید.

نبوت، شأنی از شئون ربوبیت

به هر حال اینکه اینجا کلمه «رَحْمَةً مِنْ رَبِّک» آمده است بعد «رَبِّ السَّمواتِ وَ الْارْضِ وَ ما بَینَهُما انْ کنْتُمْ موقِنین» عنایت به این است که نبوت از خدمه ربوبیت و شأنی از شئون ربوبیت است. کار پیغمبر پرورش دادن است. پرورش دادن یعنی نیروهای موجود را تکمیل کردن. پرورش دادن یک گل یعنی چه؟ یعنی استعدادهای آن را به