خودش.

امامی که جمعه میخواند آدابی دارد، از آن جمله اینکه عمامهای به سر میبندد. مقصود این است که یک شال کوچک که دو سه لا داشته باشد به سر ببندد، مانند عمامه پیغمبر.

خدا حفظ کند آقای حاج آقا رحیم ارباب اصفهانی را. شاید بسیاری از شما ایشان را بشناسید. ایشان از علمای طراز اول ما در فقه و اصول و فلسفه و ادبیات عرب و قسمتی از ریاضیات قدیم میباشند. شاگرد حکیم معروف مرحوم جهانگیرخان قشقایی بودهاند و مثل مرحوم جهانگیرخان هنوز هم کلاه پوستی به سر میگذارند. زی ایشان از هر لحاظ مانند سایر علماست، از عبا و قبا و قیافه، فقط کلاه پوستی به سر میگذارند. ایشان از کسانی هستند که معتقد به نماز جمعهاند و خود ایشان در اصفهان اقامه جمعه میکنند. اما چون مردم نوعاً مؤمن و معتقد به نماز جمعه نیستند، یک نماز جمعه باشکوهی آن طور که منظور اسلام است تشکیل نمیشود. ایشان وقتی که برای نماز جمعه حاضر میشوند، یک عمامه کوچک یعنی یک شال دو سه لایی به سر میبندند.

یادم هست در فروردین 39 در اصفهان خدمت ایشان رسیدم و موضوع نماز جمعه به میان آمد. ایشان میگفتند نمیدانم شیعه چه وقت میخواهد عار ترک نماز جمعه را از گردن خود بردارد و جلو شماتت سایر فِرَق اسلامی را که ما را به عنوان تارک جمعه ملامت میکنند بگیرد. ایشان آرزو میکردند و میگفتند ای کاش در این مسجد اعظم قم که چند میلیون تومان خرجش میشود یک نماز جمعه باشکوهی خوانده شود.

دیگر اینکه امام میآید و هنگام خطابه میایستد و ایستاده خطابه میخواند.

در آیه کریمه آنجا که میفرماید: وَ اذا رَأَوْا تِجارَةً اوْ لَهْواً انْفَضّوا الَیها وَ تَرَکوک قائِماً قُلْ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَ مِنَ التِّجارَةِ وَ اللَّهُ خَیرُ الرّازِقینَ [1] یعنی این مردم تربیتنیافته که هنوز خوی و عادات جاهلیت را دارند همینکه چشمشان به مالالتجاره یا طبل و شیپوری میافتد تو را همان طور که ایستادهای میگذارند و به دنبال آنها میروند.

اشاره به داستانی است که در حالی که پیغمبر ایستاده بود خطابه جمعه میخواند و