جذب کند، و از کاری که علاقه ندارد باید صرف نظر کند ولو درآمدش زیاد باشد.

پس در مورد کار، این جهت را باید مراعات کرد و آن وقت است که خیال و عشق انسان جذب میشود و در کارْ ابتکاراتی به خرج میدهد.

کار و آزمودن خود

و از همین جاست که یکی از خواص کار آشکار میشود، یعنی آزمودن خود. یکی از چیزهایی که انسان باید قبل از هرچیز بیازماید خودش است. انسان قبل از آزمایش خودش نمیداند چه استعدادهایی دارد؛ با آزمایش، استعدادهای خود را کشف میکند. تا انسان دست به کاری نزده، نمیتواند بفهمد که استعداد این کار را دارد یا ندارد. انسان، با کار خود را کشف میکند، و خود را کشف کردن بهترین کشف است.

اگر انسان دست به کاری زد و دید استعدادش را ندارد، کار دیگری را انتخاب میکند و بعد کار دیگر تا بالاخره کار مورد علاقه و موافق با استعدادش را پیدا میکند. وقتی که آن را کشف کرد، ذوق و عشق عجیبی پیدا میکند و اهمیت نمیدهد که درآمدش چقدر است. آن وقت است که شاهکارها به وجود میآورد که شاهکار ساخته عشق است نه پول و درآمد. با پول میشود کار ایجاد کرد، ولی با پول نمیشود شاهکار ایجاد کرد. واقعاً باید انسان به کارش عشق داشته باشد.

پس یکی از خواص کار این است که انسان با کار، خود را میآزماید و کشف میکند.

کار و فکر منطقی

گفتیم منطقی فکر کردن این است که انسان هر نتیجهای را از مقدماتی که در متن خلقت و طبیعت قرار داده شده بخواهد. اگر انسان فکرش اینجور باشد که همیشه نتیجه را از راهی که در متن خلقت برای آن نتیجه قرار داده شده بخواهد، این فکرْ منطقی است. اما اگر انسان هدفها، ایدهها و آرزوهای خود را از یک راههایی میخواهد که آن راهها راههایی نیست که در خلقت به سوی آن هدفها باشد و اگر احیاناً یک وقت بوده، تصادف بوده است یعنی کلیت ندارد، [فکر او منطقی نیست.]

مثلًا ممکن است یک نفر از راه یک گنج ثروتمند شده باشد. مثلًا در صحرا میرفته و یا زمینی خریده بوده و میخواسته ساختمان کند و بعد زمین را کنده و گنجی پیدا