سلب میشود. ولی پدر ما آدم مرتکب آن خطای معروف شد، به آن شجره نزدیک گردید و از آن شجره خورد. نتیجه این شد که گفتند: بهشت دیگر جای تو نیست، باید از اینجا بیرون بروی. پدر ما آدم را از بهشت آوردند روی این زمین.

ابتدا برای آدم و فرزندان او خیلی سخت بود که روی زمین زندگی کنند، چون در اینجا مکلّف و موظف شدند که با کدّ یمین و عرق جبین زندگی کنند. ولی بشر تدریجاً خودش را با زندگی زمین تطبیق داد و همین زمین را عملًا به صورت همان بهشت برای خودش درآورد. از دریاها استفاده کرد، از هوا استفاده کرد، از جنگلها و گیاهها استفاده کرد، از حیوانها استفاده کرد و ... کم کم برای فرزندان آدم بهشت شد اینجا.

خطای دوم در بهشت دوم انجام شد که جبراً بشر محکوم است از بهشت دومش هم که زمین است بیرون برود. خطای دوم چیست [1]؟ خطای دوم ماشین بود. آیا اجداد و بزرگان ما در سه چهار قرن پیش، آنگاه که برای اولین بار ماشین را اختراع کردند و پیش خودشان فکر میکردند بزرگترین خدمتها را به بشر کردهاند، میدانستند که وسیلهای ایجاد کردهاند که همین وسیله، وسیله بیرون راندن بشر از روی زمین خواهد شد، یعنی بشر دیگر نمیتواند روی زمین زندگی کند و محکوم به فناست؟ ماشین هم روز به روز رشد میکند و انسان ضعیف میشود، مثل ابریشم و پیلهاش. انسان در این پیله خودش مجبور است، آن را میسازد و میسازد تا در درون آن خفه بشود. و متأسفانه اگر پدر ما آدم را از بهشت بیرون کردند زمینی وجود داشت که بیاید اینجا زندگی را از سر بگیرد، ولی اگر از این بهشت دوم بخواهد بیرون برود محکوم به فنای مطلق است.

بعد این مرد مورخ جامعه شناس ضدیتی را که ماشین با طبیعت کرده است شرح داده بود که هوا را چه کرده، با جنگلها چه کرده، دریاها و رودخانهها را تا چه حد آلوده کرده، تخم چند هزار نوع ماهی از روی زمینور افتاده است، چقدر از انواع پرندگان به دست ماشین بشر از بین رفته و چگونه بشر چهره ضد طبیعت به خود گرفته است.