ما اصلًا قابل تصور نیست. راجع به آتش جهنم میگوید: وَ هذا ما لا تَقومُ لَهُ السَّمواتُ وَ الْارْضُ آتش جهنم از نوع آتشهای دنیا نیست، آتشی است که تمام آسمانها و زمین در مقابل آن مقاومت ندارند. در عین حال در همان جا میگوید:

هَبْنی صَبَرْتُ عَلی عَذابِک فَکیفَ اصْبِرُ عَلی فِراقِک، هَبْنی صَبَرْتُ عَلی حَرِّ نارِک فَکیفَ اصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ الی کرامَتِک..

فرضاً طاقت صبر بر چنین عذابی را داشته باشم، صبر بر جدایی از تو را ندارم (عبادت عاشقانه یعنی این). فرضاً صبر مقاومت در مقابل آن حرارتها را داشته باشم، چگونه میتوانم در مقابل اینکه کرامتت از من گرفته شده و لطفت از من بازداشته شده است صبر نمایم؟! صبرِ این را هرگز علی ندارد. عبادت پرستشانه این است. مقام انسان خیلی بالاتر از این است. منحصر به علی علیه السلام نیست؛ در دنیا زیاد هستند انسانهایی که واقعاً میرسند به حدی که حافظ میگوید:

و لا حول و لا قوة الّا باللَّه العلی العظیم و صلّی اللَّه علی محمّد و آله الطاهرین. باسمک العظیم الاعظم الاعزّ الاجلّ الاکرم یا اللَّه ....

خدایا دلهای ما را به نور ایمان منوّر بگردان، قلبها و روحهای ما را مزین به اخلاق فاضله بفرما، [اموات] ما را مشمول عنایت خود بفرما.

و عجّل فی فرج مولانا صاحب الزمان.