بچه هایشان آن گونه تربیت بشوند، بلکه میخواهند راستگو باشند و حتی دروغ مصلحت آمیز هم نگویند! ولی رندان زود فهمیدند که اینها که جلو تدریس سعدی را در مدرسهها گرفتند نه برای این است، بلکه برای آن است که سعدی در دیباچه کتاب گلستان میگوید:

از اول تو کلّه بچهها میکند که ترساها دشمن خدا هستند. اینها نمیگفتند که به بچههای فارسی زبان در هندوستان سعدی را درس ندهید برای این شعرش، میگفتند: سعدی را درس ندهید چون بدآموزی کرده، گفته دروغ مصلحت آمیز به از راست فتنهانگیز است و این، بچه هایتان را فاسد میکند؛ اصلًا تعلیمات سعدی به درد نمیخورد! زردشتیها هم برای همین کلمه سعدی، گفتهاند سخنان او به درد نمیخورد.

سعدی صددرصد ایرانی افتخار ایرانی، در کمال صراحت میگوید: گبر و مجوس دشمن خداست. به این دلیل، پورداوود میگفت: سعدی به درد نمیخورد، او بدآموزی میکند چون گفته دروغ مصلحت آمیز به از راست فتنهانگیز است. اینجا هم رندان زود فهمیدند که عیب سعدی این نبوده، عیب او آن بوده که گفته است:

«گبر و ترسا وظیفه خور داری» و گبر را دشمن خدا دانسته است. منتها از این، سخن نمیگویند، آنجا میخواهند دقّ دلشان را سر سعدی بیرون بیاورند.

بعلاوه اساساً خیلی عجیب است این حرف از جناب کانت و از هرکس که چنین حرفی زده باشد. چطور ممکن است انسان معتقد باشد به این مطلب که راست را باید گفت ولو اینکه فلسفه خودش را بکلی از دست بدهد؟! راستی را که منشأ جنایتها در دنیا میشود باید گفت، دروغی را که جلو جنایتها را در عالم میگیرد و جانها و حقیقتهایی را نجات میدهد نباید گفت! آیا وجدان چنین حکمی میکند؟! اگر کسی درباره راست و دروغ تجربه داشته باشد این حرف را نمیزند. گاهی بعضی از حرفها را یک آدمهایی میزنند که در آن زمینه تجربه ندارند. مثلًا آدمی که در عمرش پایبند راستگویی نبوده و همیشه دروغ گفته است، اگر از او بپرسید: آیا