بدهند که بیاید حمله کند و ده برابر این مسلمانها را بکشد و صد برابر اینها صدمه به عالم اسلام وارد کند و یا برای اینکه جلو دشمن را بگیرند و او را از بین ببرند، حمله کنند و مقدمتاً همان مسلمانهای بیگناهی را که سپر قرار گرفتهاند بکشند تا بتوانند به آنها دسترسی پیدا کنند.

اینجا تکلیف چیست؟ درست همان مسئلهای که میان کامو و سارتر مطرح است، در کتاب جهاد مطرح است. فقها در آنجا هیچ اختلافی ندارند (یعنی کامو در آنجا طرفدار ندارد، همه نظریه سارتر را دارند)؛ گفتهاند اگر خطری که از دشمن پیش بینی میشود مهمتر و عظیمتر است از ضرر کشتن این مسلمانها، باید این مسلمانها را کشت و آنها شهید در راه خدا هستند، جزو مجاهدین در راه خدا شمرده میشوند و شهیدی هستند که به عمد به دست خود مسلمانها کشته شدهاند.

اینجاست که دو حرمت با یکدیگر تزاحم پیدا میکنند: حرمت کوچکتر و حرمت بزرگتر، و حرمت کوچکتر فدای حرمت بزرگتر میشود.

تشریح میت مسلمان

مسئله دیگری که امروز مطرح است و خیلی هم سؤال میکنند و فقها هم جواب مثبت به آن میدهند [این است که] میگویند: آیا تشریح میت مسلمان جایز است یا جایز نیست؟ مسئله به این صورت مطرح است: از یک طرف ما میدانیم که اسلام برای بدن میت مسلمان احترام قائل است و میگوید هیچ چیزی که بیاحترامی به آن باشد، نباید واقع شود و تسریع در تجهیزش هم واجب است و هرچه زودتر باید دفنش بکنند. ولی از طرف دیگر تشریح برای تحقیق علمی و درس برای دانشجو جزو ضروریات شناخته میشود و این هم امری است که از نظر اسلام لازم و واجب است. اینجا چه باید کرد؟ آیا به خاطر احترام میت مسلمان، باید تشریح بدن مسلمان را تحریم کرد یا به خاطر ضرورت تشریح در طب، باید تشریح میت مسلمان را- که همیشه فقها گفتهاند حرام است- تجویز کرد؟.

جوابی که [فقها] دادهاند خیلی روشن است. گفتهاند در صورتی که امکان تشریح بدن غیر مسلمانی باشد و نیازی به تشریح بدن مسلمان نباشد و این نیاز به آن شکل رفع میشود البته بدن غیرمسلمان را تشریح کنند، و اگر آن نیاز رفع نمیشود باید بدن مسلمان را تشریح کنند. باز میگویند مسلمان مجهول الهویه را بر