مکانیسم طبیعی حرکت را فشار یک طبقه بر طبقه دیگر و ارتجاعی بالذات بودن طبقهای و انقلابی بالذات بودن طبقه دیگر میداند، و دیگری مکانیسم اصلی را در فطرت پاک کمالجویانه و ترقیخواهانه بشر سراغ دارد، و یک مکتب دیگر چیز دیگر. بدیهی است که هر مکتب متناسب با اینکه مکانیسم حرکت را چه مکانیسمی بداند، در تعلیمات خود شرایط و موجبات یا موانع و بازدارندهها را توضیح میدهد.

مکتبی که مکانیسم حرکت را فشار طبقهای بر طبقه دیگر میداند، برای اینکه جامعه را به جنبش و حرکت آورد احیاناً اگر به قدر کافی تضییق و فشار وجود نداشته باشد آن را میآفریند برای اینکه جامعه را از رکود و سکون خارج نماید.

مارکس در بعضی آثار خود یادآور شده است:

برای اینکه طبقهای از آزادگان وجود داشته باشد، وجود طبقهای از بردگان ضروری است.

در پایان همین بررسی نوشته است:

پس امکان آزادی ملت آلمان در کجاست؟ پاسخ ما چنین است: بایستی طبقهای که به طور قاطعی در زنجیر باشد تشکیل داد [1].

اینچنین مکتبی «اصلاحات» را مانع تلقی میکند، چون اصلاحات فشار را کاهش میدهد و کاهش فشار مانع انقلاب و انفجار میگردد و حداقل آن را به تأخیر