توده محروم میگیرد نیز غلط است. البته مخاطب اسلام «ناس» است ولی «ناس» یعنی انسانها، یعنی عموم مردم. هیچ کتاب لغتی و هیچ عرف عربزبانی «ناس» را به معنی توده محروم نگرفته و مفهوم طبقه در آن نگنجانیده است. قرآن میگوید: لِلَّهِ عَلَی النَّاسِ حِجُّ الْبَیتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَیهِ سَبِیلًا [2] یعنی برای خدا بر مردم مستطیع است که حج کنند. آیا معنی دارد که مقصود توده محروم باشد؟ و همچنین خطابات «یا أَیهَا النَّاسُ» که در قرآن فراوان آمده و در هیچ کدام مقصود توده محروم نیست و عموم مردم است. عمومیت خطابات قرآن نیز از نظریه فطرت که در قرآن مطرح است سرچشمه میگیرد.

ثالثاً، اینکه گفته شد قرآن مدعی است که رهبران، پیامبران، پیشتازان و شهیدان منحصراً از میان مستضعفان برمیخیزند اشتباه دیگری است در مورد قرآن.

قرآن هرگز چنین سخنی نگفته است.

استدلال به آیه «هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیینَ ...» که ادعا شده پیامبر از میان «امت» برخاسته و امت مساوی است با توده مردم، مضحک است. «امّیین» جمع «امّی» است که به معنی درسناخوانده است و «امّی» منسوب به «امّ» است نه «امت»، و تازه «امت» یعنی جامعه که مرکب است از گروهها و احیاناً از طبقات مختلف و به هیچ وجه به معنی توده مردم نیست.

از آن مضحکتر استدلال به آیه 75 از سوره قصص درباره شهیدان است. آیه این است: وَ نَزَعْنا مِنْ کلِّ أُمَّةٍ شَهِیداً فَقُلْنا هاتُوا بُرْهانَکمْ. این آیه را چنین تفسیر (و در حقیقت مسخ) کردهاند: ما از هر امت (توده مردم) شهیدی (کشتهشدهای در راه خدا) برمیانگیزیم، یعنی از او فردی انقلابی میسازیم، و آنگاه به امتها میگوییم هر کدامتان برهان خود را که همان شهید و شخصیت انقلابی کشتهشده در راه خداست بیاورید.

اولًا این آیه دنباله آیه دیگری است و هر دو مربوط به قیامت است. آیه قبل این است:

وَ یوْمَ ینادِیهِمْ فَیقُولُ أَینَ شُرَکائِی الَّذِینَ کنْتُمْ تَزْعُمُونَ.