اخلاقها و رفتارها) هدف دوم پیامبران بوده که آنها را پس از اصلاح زیربنا جستجو میکردهاند. پیغمبر اکرم فرمود: «مَنْ لا مَعاشَ لَهُ لا مَعادَ لَهُ. آنکه معاش و زندگی مادی ندارد، معاد که محصول زندگی معنوی است ندارد.» این جمله تقدم معاش بر معاد و تقدم زندگی مادی بر زندگی معنوی و وابستگی زندگی معنوی را به عنوان روبنا به زندگی مادی به عنوان زیربنا میرساند. همچنین پیغمبر فرمود: «اللَّهُمَّ بارِک لَنا فِی الْخُبْزِ، لَوْ لَاالْخُبْزُ ما تَصَدَّقْنا وَ لا صَلَّینا [1]. خدایا به ما در امر نان برکت ده، که اگر نان نبود نه زکات بود و نه نماز.» این جمله نیز وابستگی و روبنایی معنویت را نسبت به مادیت میرساند.

«اینکه اکنون اکثریت مردم میپندارند که پیامبران تنها فعالیت روبنایی داشتهاند و درصدد مؤمنساختن مردم و اصلاح عقیده و اخلاق و رفتار آنها بوده و کاری به زیربنا نداشتهاند و یاکارهای زیربنایی برای آنها در درجه دوم اهمیت قرار داشته است و یا میخواستهاند که مردمْ مؤمن و معتقد شوند و فکر میکردهاند وقتی که مردمْ مؤمن و معتقد شدند خود به خود همه کارها رو به راه میشود: عدالت و مساوات برقرار میگردد و استثمارگران با پای خود میآیند و با دست خود حقوق محرومان و مستضعفان را به آنها میدهند، و خلاصه، اینکه پیامبران با سلاح عقیده و ایمان همه هدفهای خود را پیش بردهاند و پیروان آنها نیز باید از همین راه بروند، نیرنگ و فریبی است که طبقه استثمارگر و روحانیت وابسته به آن برای بیاثر کردن تعلیمات پیامبران ساخته و پرداخته و به جامعه تحمیل کردهاند تا حدی که مورد قبول اکثریت قریب به اتفاق مردم واقع شده است و به قول مارکس: «آنان که کالای مادی صادر میکنند قادرند کالای فکری هم برای جامعه صادر کنند. آنان که فرمانروای مادی جامعهاند فرمانروای معنوی و صاحب سلطه بر اندیشه جامعه نیز میباشند [2].»

«متد و روش کار پیامبران برعکس این بوده که اکنون اکثریت تصور میکنند.

پیامبران، اول جامعه را از شرک اجتماعی، تبعیض اجتماعی، استضعافگری و استضعافشدگی که ریشه شرک اعتقادی و اخلاقی و رفتاری هست نجات بخشیده