گناهان افراد مسلمان از لحاظ عقوبت مانند گناهان غیر مسلمانان است یا نه؟

طرح مسأله قبل، از آن نظر که یک عقیده علمی بشمار میرفت ضرورت داشت ولی طرح این مسأله، یک ضرورت عملی است؛ زیرا یکی از عوامل انحطاط و تباهی اجتماعات مسلمان در عصر حاضر غرور بیجایی است که در دورههای متأخّر در عده زیادی از مسلمانان خصوصا اکثریتی از شیعیان پدید آمده است.

اگر از این افراد پرسیده شود که آیا اعمال نیک غیر شیعه مورد قبول درگاه خدا واقع میشود؟ بسیاری از آنها جواب میدهند: نه. و اگر از آنان پرسیده شود که اعمال بد و گناهان شیعه چه حکمی دارد؟ جواب میدهند: همه بخشیده شده است.

از این دو جمله استنتاج میشود که آن چیزی که هیچ ارزشی ندارد عمل است، نه ارزش مثبت دارد و نه ارزش منفی؛ شرط لازم و کافی برای سعادت و نیکبختی این است که انسان، نام خود را شیعه بگذارد و بس.

معمولًا این دسته چنین استدلال میکنند:

1. اگر بنا باشد که گناهان ما و دیگران یکجور مورد محاسبه قرار گیرد پس فرق بین شیعه و غیر شیعه چیست؟

2. روایت معروفی است: «حبّ علی بن ابی طالب حسنة لا تضرّ معها سیئة» [1] یعنی محبت علی (ع) حسنهای است که هیچ گناهی با وجود آن به آدمی لطمه نمیزند.

در پاسخ استدلال اول باید گفت فرق بین شیعه و غیر شیعه وقتی آشکار میگردد که شیعه به برنامهای که رهبرانش به او دادهاند عمل بکند و غیر شیعه هم به برنامه دینی خودش عمل کند، آنوقت تقدّم شیعه بر غیر شیعه، هم در دنیا و هم در آخرت روشن میگردد. فرق را در جانب مثبت باید جستجو کرد نه در جانب منفی. نباید گفت اگر شیعه و غیر شیعه برنامههای مذهبی خود را زیر پا بگذارند باید تفاوت داشته باشند، و اگر تفاوتی نباشد پس چه فرقی میان شیعه و غیر شیعه هست؟

این درست مثل آن است که دو بیمار به طبیب مراجعه کنند، یکی به طبیب حاذق مراجعه کند و دومی به طبیب غیر حاذق، ولی وقتی که نسخه را از طبیب دریافت داشتند هیچکدام عمل نکنند؛ آنگاه بیمار اول گلایه کند که فرق بین من و بیماری که به طبیب غیر حاذق مراجعه کرده چیست؟ چرا باید من مریض بمانم همان طوری که او مریض مانده است در حالی که من به طبیب حاذق مراجعه کردهام و او به طبیب غیر حاذق.