در آیهای که به قول برخی از مفسرین آخرین آیهای است از قرآن که نازل شده است میفرماید:

و اتّقوا یوما ترجعون فیه الی اللّه ثمّ توفّی کلّ نفس ما کسبت و هم لا یظلمون [1].

«و بپرهیزید از آن روز که بسوی خدا بازگشت داده میشوید، آنگاه به هر کسی آنچه که فراهم کرده است به تمام و کمال پرداخت میگردد و به آنان ستم نمیشود».

درباره مال یتیم خوردن تعبیر قرآن کریم این است:

انّ الّذین یأکلون اموال الیتامی ظلما انّما یأکلون فی بطونهم نارا و سیصلون سعیرا [2].

«آنان که اموال یتیمان را به ستم میخورند، جز این نیست که در شکم خویش آتش فرو میبرند و بزودی در آتشی افروخته میافتند».

یعنی مال یتیم خوردن عیناً آتش خوردن است اما چون در این دنیا هستند نمیفهمند، به محض اینکه حجاب بدن کنار رفت و از این جهان بیرون شدند آتش میگیرند و میسوزند.

قرآن کریم باورداران را چنین اندرز میدهد:

یا ایها الّذین امنوا اتّقوا اللّه و لتنظر نفس ما قدّمت لغد و اتّقوا اللّه ... [3].

«ای ایمان داران، پروای خدا را داشته باشید، و هر کسی باید بنگرد که چه چیزی برای فردای خود پیش فرستاده است، و از خدا پروا کنید ..».

لحن قاطع و صریح عجیبی است، به صورت امر میفرماید: هر کس باید بنگرد که برای فردای خود چه پیش فرستاده است. سخن از پیش فرستادن است؛ یعنی شما عیناً همان چیزهایی را که اکنون میفرستید خواهید داشت، لذا درست بنگرید که چه میفرستید.

همچون کسی که وقتی در سفر است اشیائی را خریداری کرده و پیش از خود به وطن خود میفرستد؛ او باید دقت کند، زیرا وقتی از سفر برگشت و به وطن خویش