رسید، در بسته بندیهای پستیای که فرستاده است همان چیزهایی است که خودش تهیه کرده است؛ ممکن نیست که نوعی کالا پیش فرستد، و هنگام بازگشت به وطن به نوعی دیگر دست یابد.

در این آیه کریمه، دو بار کلمه «اتّقوا اللّه» آمده است و بین آنها فقط یک جمله کوتاه وجود دارد: «و لتنظر نفس ما قدّمت لغد». شاید در قرآن کریم، مشابهی نداشته باشد که با این فاصله کوتاه دو بار امر به تقوا شده باشد.

باز هم قرآن کریم میفرماید:

اذا الشّمس کوّرت، و اذا النّجوم انکدرت، و اذا الجبال سیرت، و اذا العشار عطّلت، و اذا الوحوش حشرت، و اذا البحار سجّرت، و اذا النّفوس زوّجت، و اذا الموؤدة سئلت، بای ذنب قتلت، و اذا الصّحف نشرت، و اذا السّماء کشطت، و اذا الجحیم سعّرت، و اذا الجنّة ازلفت، علمت نفس ما احضرت [1].

«آن زمان که خورشید از درخشش بیفتد؛ ستارگان بیفروغ شوند؛ کوهها سیر داده شوند؛ شتران آبستن به حال خود رها گردند؛ حیوانات وحشی جمع شوند؛ دریاها مشتعل شوند؛ جانها جفت گردند؛ درباره دخترانی که زنده بگور شدهاند پرسش شود که به موجب چه گناهی کشته شدند؟ نامهها گشوده شود؛ آسمان برکنده شود؛ دوزخ افروخته گردد و بهشت نزدیک آورده شود هر کس خواهد دانست چه آماده و حاضر کرده است».

یعنی آنچه به آدمی در آن جهان میرسد، اعمّ از نعیم بهشتی و عذاب دوزخی، همه، چیزهایی است که آدمی خودش آماده و حاضر ساخته است، الّا اینکه در این دنیا آنها را نمیشناسد و در آخرت آنها را خواهد شناخت؛ و این مضمون آیات بسیاری از قرآن کریم است که میفرماید روز قیامت خدا به شما خبر میدهد که شما چه میکردید؛ یعنی شما اکنون خبر ندارید که چه کار میکنید، روز رستاخیز از کار خویش با خبر میشوید و کردار خود را خواهید شناخت.

قل انّ الموت الّذی تفرّون منه فانّه ملاقیکم ثمّ تردّون الی عالم الغیب و الشّهادة فینبّئکم بما کنتم تعملون [2].