بدیهی است اگر آن روسریها را بدان شکل روی چهره میآویختند جلو پای خود را به هیچ وجه نمیدیدند و راه رفتن برایشان غیرممکن بود. آن روسریها قبلًا «مشبّک» و «توری» ساخته نشده بود که برای این منظور مفید باشد. اگر منظور این بود که لزوماً روسریها از پیش رو آویخته شود دستور میرسید که روسریهایی تهیه کنید غیر از این روسریهای موجود که بتوانید هم چهره را بپوشانید و هم راه بروید.

ثالثاً ترکیب ماده «ضرب» و کلمه «علی» مفید مفهوم آویختن نیست. چنانکه قبلًا گفتیم و از اهل فن لغت و ادب عرب نقل کردیم ترکیب «ضرب» با «علی» فقط مفید این معنی است که فلان چیز را بر روی فلان شیء مانند حائلی قرار داد. مثلًا معنی جمله «فَضَرَبْنا عَلی اذانِهِمْ» این است که بر روی گوشهای اینها حائلی قرار دادیم. علیهذا مفهوم«وَلْیضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلی جُیوبِهِنَ» این است که با روسریها بر روی سینه و گریبان حائلی قرار دهید. پس وقتی در مقام تحدید و بیان حدود پوشش است و میفرماید با روسریها بر روی گریبانها و سینهها حائلی قرار دهید و نمیگوید بر روی چهره حائلی قرار دهید، معلوم میشود حائل قرار دادن بر روی چهره واجب و لازم نیست.

یک نکته دیگر که باید اینجا اضافه کرد این است که باید دید زنان مسلمان قبل از نزول این آیه روسری را به چه کیفیت به کار میبردهاند؟.

از لحاظ تاریخ مسلّم است که زنان مسلمان قبل از نزول آیات پوشش به حکم عادت معمول آن روز عرب چهره خود را نمیپوشانیدهاند، چنانکه قبلًا نقل کردیم روسری را از پشت گوشها رد کرده و اطراف آن را به پشت خود میانداختهاند و درنتیجه گوشها، گوشوارهها، چهره، گردن و گریبان نمایان بوده است. وقتی در همچو زمینهای دستور داده شد که روسری را بر گریبان بزنند معنای این دستور این است که دو طرف روسری را از جانب راست و چپ به جلو آورده و بهطور چپ و راست بر گریبان بزنند. به کار بردن این دستور موجب