زینت محسوب کرد که قسمتی از بدن نمایان باشد. مثلًا در مورد زنان بیپوشش میتوان گفت که لباس آنها یکی از زینتهای آنهاست، ولی اگر زن تمام بدن را با یک لباس سرتاسری بپوشاند

چنین لباسی زینت شمرده نمیشود.

خلاصه اینکه ظهور آیه را در اینکه قسمتی از زینت بدن را استثنا میکند نمیتوان منکر شد، و صراحت روایات هم ابداً قابل تردید نیست.

در مورد جمله دوم باید گفت: آیه دلالت دارد که پوشانیدن گریبان لازم است، و چون در مقام بیان حدّ است اگر پوشانیدن چهره هم لازم بود بیان میکرد.

دقت فرمایید! «خِمار روسری» اساساً برای پوشانیدن سر وضع شده است. ذکر کلمه «خُمُر» در آیه میفهماند که زن باید روسری داشته باشد، و واضح است که با روسری پوشانیدن مربوط به سر است، و اما اینکه غیر از سر آیا قسمت دیگری را هم باید با روسری پوشانید یا نه، بستگی به بیان آن دارد و چون در آیه فقط زدن دو طرف روسری بر گریبان مطرح است معلوم میشود که همین مقدار واجب است.

ممکن است کسی خیال کند معنی «وَلْیضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلی جُیوبِهِنَ» این است که روسریها را مانند پرده از جلو چهره آویزان کنند تا حدی که روی گریبان و سینه را بپوشاند.

ولی متأسفانه به هیچ وجه نمیتوان آیه را بدین معنی حمل کرد زیرا: اولًا کلمه «خِمار» به کار رفته نه کلمه «جِلباب». خمار روسری کوچک است و جلباب روسری بزرگ. روسری کوچک را نمیتوان آن اندازه جلو کشید و مانند پرده آویزان کرد به طوری که چهره و دور گردن و گریبان و سینه را بپوشاند و در عین حال سر و پشت گردن و موها- که معمولًا در آن زمان بلند بوده است- پوشیده بماند.

ثانیاً آیه میفرماید با همان روسریها که دارید چنین عملی انجام دهید.