خودت میتوانی فرار کنی؟! اين است که شما میبينيد اين عذابهايی که قرآن برای چنين اشخاصی در قيامت و در برزخ بيان میکند امروز برای ما غيرقابل تصور است، در صورتی که حق مطلب همين است و اين حقيقتی است و غير از اين نمیتواند باشد.

عرض کردم انسان در اين دنيا هرگز لذت و بهجت معنوی را در آن حدی که هست نمیتواند درک کند و همچنين عذاب را.

حال، افرادی در همين دنيا به حدی رسيدهاند که ديگر از قيد بدن در هر شکل آزادند و حتی قدرت خلع بدن پيدا میکنند يعنی میتوانند در حالی که زنده هستند اين بدن را مثل يک لباس از خودشان بکنند و دوباره همين بدن را داشته باشند [1].

اينگونه افراد- چون تا حد زيادی میتوانند روح را از بدن آزاد کنند- در همين دنيا میتوانند لذتهای روحی و معنوی را، اگر نگوييم در اوج همان حدی که هست ولی قريب به آن حد، احساس کنند، و يا عذابهای روحی و معنوی را.

جوانی بود خيلی خوب و پاک، و من به او اعتقاد و ايمان داشتم. نمازخواندنها و حالتهايش را ديده بودم. گاهی برای من حالات خودش را نقل میکرد. میگفت گاهی در نماز، در مناجات و در سحرها يک حالاتی دست میدهد و گاهی اين حالات قطع میشود. میگفت آن حالت آنقدر لذيذ است و آنقدر جاذبه دارد که اگر چند ثانيه قطع بشود من جهنم را احساس میکنم؛ در صورتی که هميشه از ما قطع شده، هيچ وقت احساس نمیکنيم. و اگر آن [حالت] مثلًا ده دقيقه طول بکشد، ديگر قابل تحمل نيست، يعنی انسان میميرد.

اللَّهُمَّ انْ کانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِک فَامْطِرْ عَلَيْنا حِجارَةً مِنَ السَّماء. ببينيد

[1]. اين يک امر عادی است که خيلی اشخاص دارند. چيزی نيست که بگوييد فقط مقام امامهاست. مقامکوچکی است و خيلی مهم نيست، حتی دون شأن امامهاست.