است. چيزی که ماهيتش بيدارکنندگی و آگاهانيدن باشد از مقوله شعر يا کهانت نيست.وَ انّا لَنَعْلَمُ انَّ مِنْکمْ مُکذِّبينَ ... با همه اينها ما خود میدانيم که گروهی از شما تکذيبکننده هستيد و اين قرآن حسرت است برای کافران، آنهايی که از فيضش محروم میمانند، و اين قرآن حقِ يقين است؛ يقين است، آن حقِ يقين و خالص يقين.فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّک الْعَظيمِتذکراتی برای شب بيست و سوم ماه مبارک رمضان

چون شب بيست و سوم ماه مبارک رمضان است يک مقدار مختصر کرديم برای اينکه تذکراتی برای امشب داده باشيم اگرچه میدانيم که از نظر اسلام تعليم و تعلّم اگر برای خدا باشد افضل عبادات است خصوصاً اگر تعليم و تعلّم قرآن و سخن خدا باشد. بنابراين ما هر مقدار هم درباره آيات قرآن بحث کنيم اگر قصد ما از گفتن و قصد شما از شنيدن قربت باشد، همان اعمالی را داريم انجام میدهيم که در شب قدر بايد انجام بدهيم، يعنی احياء به عبادت.

اين شبها را شب «احياء» هم مینامند. احياء يعنی زنده کردن، زنده نگهداشتن.

چه کلمه خوبی انتخاب شده! در فارسی هم میبينيد ترجمهاش را شبزندهداری آوردهاند، يعنی شب را زنده داشتن، و چه تعبير عاليی است! اين تعبير میخواهد بگويد که شب دو حالت دارد، نه شب فیحد ذاته بلکه شب برای ما دو حالت دارد:

يک وقت هست شب برای ما مرده است و يک وقت هست شب برای ما زنده است.

چطور میشود که شب مرده باشد يا شب زنده باشد؟ بستگی دارد که ما چگونه