کتاب خودش است.کفی بِنَفْسِک الْيَوْمَ عَلَيْک حَسيباً خودت کافی هستی که امروز به حساب خود برسی. اين يک دفتر نيست که ماشين حساب و کامپيوتر يا يک محاسب خيلی دقيق بخواهد و بگويند دفترها را ببينيم، اعمال خوبمان چقدر است اعمال بدمان چقدر، بياييم نسبتها را حساب کنيم، يکی بگويد من که حساب بلد نيستم چگونه اينها را حساب کنم؛ بلکه هرکسی خودش کافی است، به سرعت میتواند به حساب اعمال خودش در آنجا برسد.

آن آيات هم نشان میدهد که نشئه قيامت نشئهای است که در آن بطونها تبديل به ظهور میشود، مخفيها آشکار میشود؛ يعنی کتابی از بيرون نمیآورند به گردن کسی بيندازند؛ وقتی که آنجا میآيد، میبيند اين به گردنش آويخته بوده و خودش نمیديده است.

در آنجاست که لا تَخْفی مِنْکمْ خافِيَةٌ هيچ چيز از شما مخفی نمیماند. آنگاه فرمود:فَامّا مَنْ اوتِی کتابَهُ بِيَمينِهِ فَيَقولُ هاؤُمُ اقْرَؤا کتابِيَهْ.انّی ظَنَنْتُ انّی مُلاقٍ حِسابِيَهْ.فَهُوَ فی عيشَةٍ راضِيَةٍ. [آن که کتابش از ناحيه راستش به او داده میشود] در نهايت ابتهاج افتخار میکند، به همه مردم میگويد بياييد اين کتاب را بگيريد بخوانيد؛ کأ نّه بياييد مرا ببينيد. مثل آدمی که رفته امتحان داده و نمرههای عالی گرفته است؛ وقتی کارنامهاش را به دستش میدهند دائم آن را به دست گرفته میخواهد به افراد نشان بدهد. بعد میگويد که خودم هم میدانستم که چنين میشود؛ يعنی من ايمان و اعتقاد و رجا داشتم، چنين و چنان بودم.فَهُوَ فی عيشَةٍ راضِيَةٍ در يک عيش بسيار خشنود و مورد خشنودی.فی جَنَّةٍ عالِيَةٍ.قُطوفُها دانِيَةٌ.کلوا وَ اشْرَبوا هَنيئاً بِما اسْلَفْتُمْ فِی الْايّامِ الْخالِيَةِ.

اينها همه اشخاصی هستند که کتابشان از ناحيه طرف راستشان به آنها داده میشود و يا به تعبير رساتر- چون هرچه که داده میشود همان