حياتبخش است.لِتَسْلُکوا مِنْها سُبُلًا فِجاجاًخداپرستی، تقوا، قانون

همه اينها را نوح گفت برای اينکه مردم را به آن سه کلمه دعوت کند: بتپرستی رها، خداپرستی؛ آلودگی رها، تقوا؛ هرج و مرج رها، قانون. اين سه جمله:انِ اعْبُدُوا اللَّهَ خدا را پرستش کنيد نه اين بتهای لايشعر.وَاتَّقوهُ تقوا داشته باشيد نه رهايی در منجلاب فساد اخلاقی.اطيعونِعلت عصيان مردم، تحريک مترَفين

باز نوح با خدا دارد طرح میکند و قرآن برای ما نقل کرده است:قالَ نُوحٌ رَبِّ انَّهُمْ عَصَوْنی پروردگارا! اين مردم به حرف من گوش نکردند. اينجا قرآن نکتهای را از زبان نوح- که دارد با خدای خودش حرف میزند- نقل میکند که اين نکته در اکثر انبيا وجود دارد و آن اين است که علت عصيان مردم چه بود؟ آيا صرفاً يک علت روانی داشت يا يک علت اجتماعی داشت؟ قرآن درباره بسياری از انبيا میفرمايد که هميشه مردمی به تعبير قرآن مترَف، يک گروه غرق در تنعم در مقابل دعوت انبيا ايستادگی میکنند و همانها هستند که مردم ديگر را هم فريب میدهند، برای اينکه تعليمات انبيا در درجه اول بر ضد نظامی است که آنها به وجود آوردهاند.

نکته عجيب در اينجا همين است.قالَ نوحٌ رَبِّ انَّهُمْ عَصَوْنی اين مردم به حرف من گوش نکردند ولی يک قطب مخالف بود، حرف آن قطب