را جای آنها بنشانيم. اين آيه نشان میدهد که آن توهمی که آنها داشتند همان توهم بود که اگر ما به بهشت نرويم کی میرود؟ مگر از ما بهتری هم در دنيا هست؟ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبوقينَ ما پيشیگرفتهشده نيستيم.

برای توضيح معنی «مسبوق» مثالی ذکر میکنم: کالايی وجود دارد که خيلی محدود است و افراد زيادی طالب آن هستند. کسی پيشی میگيرد و آن کالا را میخرد، ديگران مسبوق میشوند يعنی وقتی میروند بخرند میبينند قبل از آنها ديگری آمده خريده و برده است و آنها دست خالی برمیگردند. پس مسبوق بودن مساوی میشود با عاجز و ناتوان شدن؛ يعنی وقتی کسی سبقت گرفت و برداشت برد، ساير افراد، ديگر قدرت اين کار را ندارند. اين است که کلمه «مسبوق» مساوی با عجز و ناتوانی است و در اينجا بالخصوص شايد- همينطور که عرض کردم- عنايت به همان جهت باشد، يعنی اينها خيال نکنند که يک گوهر مخصوصی در دنيا بوده که جز آن ديگر نمیتوانسته وجود داشته باشد، يک سرشت مينويی مخصوصی بوده است که محدود بوده و اينها از آن آفريده شدهاند و حالا خدا اگر بخواهد مثل اينها و بهتر از اينها را خلق کند ديگر قدرت ندارد و ناتوان است، چون هرچه ماده خوب بوده تبديل به اين آقايان شده و ماده ديگری که از آن ماده آدمهای ديگری مثل آنها و بهتر از آنها خلق بشود نيست. میگويد اينها همه چرند است:وَ ما نَحْنُ بِمَسْبوقينَتهديد کسانی که طمع خام دارند

فَذَرْهُمْ يَخوضوا وَ يَلْعَبوا حَتّی يُلاقوا يَوْمَهُمُ الَّذی يوعَدونَ. حال، اينها که گروه گروه از راست و چپ دور پيغمبر را گرفتهاند و اينچنين حلقه زدهاند