فَیصیبُ بِهِ مَنْ یشاءُ وَ یصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یشاءُ این تگرگها را به سوی آن که اراده خودش تعلق بگیرد میفرستد که اصابت کند و از هرکه نخواهد برمیگرداند؛ یعنی خیال نکنید که کار خدا نظیر کارهای بشری است که تیر همین قدر که از [چلّه کمان] بیرون رفت دیگر از اختیار تیرانداز خارج است؛ این در کار بشر است، کار خدا هیچ وقت از اراده و مشیت خدا و از سلطه الهی بیرون نمیرود.

بعد اشاره میکند به آن وقتی که رعد و برق میزند: یکادُ سَنا بَرْقِهِ یذْهَبُ بِالْابْصارِآیات الهی و نشانههای خدا

در این آیه هم قرآن ضمن آوردن کلماتی که صد درصد با واقعیت کائنات جوّیهتطبیق میکند و بعد از هزار و چند صد سال علم بشر باید به آنها برسد، باز هدف خودش را تعقیب میکند: اینها همه آیات الهی هستند، نشانههای خدا هستند، خداست که عالم را بر این نظم و بر این اساس قرار داده: خورشیدی باید باشد که بتابد، به هرجا که بتابد در آنجا حرارت پیدا شود، حرارت حجم هوا را زیادتر کند، هوای گرم بالا برود و هوای سرد پایین بماند، هوای گرم بریزد روی هوای سرد، هوای سرد از زیر نفوذ کند در هوای گرم، باد پیدا شود، زمین را نسبت به خورشید در یک وضع خاصی قرار دهد، حرکت شبانهروزی پیدا شود، که بعد میفرماید:یقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیلَ وَ النَّهارَ. خود حرکت شبانهروزی که طبعاً میزان تابش آفتاب را در نقاط مختلف در حال متغیری قرار میدهد، از عوامل این کائنات است. ولی به هرحال همه این نظامات، نظاماتی است که خدا به مشیت کامله خودش برقرار کرده است و اگر نبود مشیت و حکمت