نام کتاب : تفسیر و مفسران نویسنده : معرفت، محمدهادی جلد : 2 صفحه : 272
از امتیازات دیگر این کتاب این است که مؤلف- در آن- هر جا موقعیت و مناسبتی پیش میآید فرصت را غنیمت میشمارد و به وعظ و ارشاد میپردازد؛ از جمله، هنگام بیان داستان حضرت آدم و توبه وی، میگوید: خداوند توبه آدم را برای سه چیز که باید در هر شخص تائبی باشد پذیرفت که عبارتند از: حیا، دعا و بکا (گریه). سپس شروع به وعظ و اندرز میکند و به همین مناسبت اشعاری از محمود ورّاق میآورد: یا ناظرا یرنو بعینی راقد و مشاهدا للأمر غیر مشاهد [1] منّتک نفسک ضلّة فأبحتها سبل الرجاء و هنّ غیر قواصد [2] تصل الذنوب الی الذنوب و ترتجی درک الجنان بها و فوز العابد [3] و نسیت أنّ اللّه أخرج آدما منها إلی الدنیا بذنب واحد [4]
5. تفسیر کبیر (مفاتیح الغیب)
اشاره
اثر فخر الدین محمد بن عمر بن حسین رازی، معروف به ابن خطیب؛ اصل او از طبرستان بود ولی پدرش به ری آمد و در آنجا ساکن شد و به همین علت به رازی شهرت یافت. ظاهرا [در کلام پیرو مکتب اشعری و [در فقه تابع شافعی است و تألیفات ارزشمندی در علوم اسلامی دارد. او بر ادب و کلام و فلسفه و عرفان نیز تسلط داشت. ابن خلکان میگوید: «آثار وی مفید و سودمند است و در سرزمینهای مختلف منتشر شده و از اقبال فراوان برخوردار گشته است و مردم به این کتابها روی آورده و کتابهای گذشتگان را کنار گذاشتهاند. وفات وی در سال 606 بود». تفسیر وی از عظیمترین کتب تفسیری است که مؤلف- در آن- با توجه به توانایی و مهارتش در علوم گوناگون، به جوانب مختلف کلام خدا پرداخته است. او با
[1] هان ای کسی که با چشمان خوابآلود مینگری و با دیدگانی بیفروغ پیرامون خود را مینگری. [2] نفس تو تو را گمراه ساخته و تو آن را راه امید پنداشتهای ولی هرگز راه امید نیست. [3] پیدرپی گناه میکنی و در عین حال امید رسیدن به درجات بهشت را داری. [4] و فراموش کردی که خداوند آدم را به سبب یک گناه از بهشت بیرون راند. ر. ک: تفسیر ابو الفتوح، ج 1، ص 149.
نام کتاب : تفسیر و مفسران نویسنده : معرفت، محمدهادی جلد : 2 صفحه : 272