تفسیر و مفسران - معرفت، محمدهادی - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسیر و مفسران نویسنده : معرفت، محمدهادی جلد : 1 صفحه : 316

توصیف کرده است. [1]
در جمعی که طاووس در آن حضور داشت، پسر سلیمان بن عبد الملک آمد و در کنار طاووس نشست، ولی طاووس به او توجهی نکرد. به او گفتند: فرزند امیرالمؤمنین کنار تو نشست و تو به او بی‌اعتنایی کردی!؟ گفت: خواستم به او بیاموزم که خداوند بندگانی هم دارد که برای آنچه در دست او- یعنی پسر خلیفه- است ارزشی قائل نیستند» [2]. علاوه بر اینها او در برابر خود سلیمان بن عبد الملک نیز موضعی خردمندانه دارد که نشان دهنده استواری او در راه دین و صداقت او در برابر خداست. [3]
آیه مبارکه «وَ خُلِقَ الْإِنْسانُ ضَعِیفاً» [4] را چنین تفسیر کرده است که منظور در کار زنان است؛ انسان در هیچ چیز درمانده‌تر از کار زنان نیست! [5] در تفسیر آیه «أُولئِکَ یُنادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ» [6] می‌گوید: «یعنی دور از دل‌های ایشان!» [7].
او می‌گفت: «کسی که سرپرستی یتیمان را به عهده نگرفته یا در میان مردم درباره اموال ایشان قضاوت نکرده یا بر آنان حکومت نکرده است با سختی‌ها و دشواری‌ها دست و پنجه نرم نکرده است» [8]؛ یعنی خود را دچار آزمایش نکرده است.

5. عکرمه‌

اشاره

ابو عبد اللّه عکرمة بن عبد اللّه از بربرهای مراکش (شمال آفریقا) است. او غلام حصین بن حر عنبری بود که او را به ابن عباس- هنگامی که از طرف امیر مؤمنان علیه السّلام و الی بصره بود- بخشید. ابن عباس برای آموختن قرآن و سنت به او بسیار تلاش کرد و نامی عربی بر او نهاد. [9]

[1] حلیة الاولیاء، ج 4، ص 22 و 23.
[2] همان، ص 16.
[3] همان، ص 15.
[4] «و انسان ناتوان آفریده شده است». نساء 4: 28.
[5] حلیة الاولیاء، ج 4، ص 12.
[6] «و آنان را از جایی دور ندا می‌دهند». فصلت 41: 42.
[7] حلیة الاولیاء، ج 4، ص 11.
[8] همان، ص 13.
[9] وفیات الاعیان، ج 3، ص 265، شماره 421. در طبقات آمده است: «ابن عباس برای غلامان خود- عکرمه و

نام کتاب : تفسیر و مفسران نویسنده : معرفت، محمدهادی جلد : 1 صفحه : 316

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست