در گذشته سخن سیوطی را نقل کردیم که می‌گفت: «سنت در کنار قرآن، شارح و توضیح دهنده آن است». پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله می‌فرماید: «قرآن و همانند آن- یعنی سنت- به من ارزانی شده است» [2].
امام صادق علیه السّلام می‌فرماید: «خداوند بر پیامبر گرامی دستور نماز را فرو فرستاد، ولی سه رکعت یا چهار رکعت بودن آن را به پیامبر وا گذاشت (تا اینکه پیامبر خود آن را برای مردم تفسیر و بیان نمود). همچنین فرمان ادای حج را نازل کرد، ولی بیان نکرد که طواف باید هفت شوط باشد تا اینکه پیامبر خود به تفسیر این موارد پرداخت»؛ در روایات دیگر، این جمله نیز افزوده شده است: «دستور پرداخت زکات بر پیامبر نازل شد، ولی خداوند بیان نکرد که در هر چهل درهم، یک درهم باید پرداخت و این پیامبر بود که به تفسیر جزئیات آن اقدام نمود ...» [3]. معنای این روایت این است که واجبات و مستحبات احکام به طور اجمال و در قالب قواعد کلی در قرآن تشریع شده است، اما بیان جزئیات احکام در ضمن سنت آمده است