مراثى بسيارى در حق حضرت امام حسين ع گفته و قصائد بسيارى بنظم آورده است. يك بديعيه در مدح حضرت رسالت ص انشا كرده كه علاوه‌بر محسنات بديعيّه متداوله، چندين نوع ديگر از محسنات بديعيّه را حاوى است كه ابتكار و اختراع خودش بوده و بى‌سابقه ميباشد. بسال هزار و سيصد و بيست و دويم هجرت در شصت و هشت سالگى درگذشت.

(ص 77 ج 3 ذريعه)

ابن الملقن- عمر

- بن على بن احمد بن محمد انصارى شافعى، معروف به ابن الملقن، ملقّب به سراج الدين مكنّى به ابو حفص، از علماى عامّه اوائل قرن نهم هجرت بوده و از تأليفات او است:

1- العقد المذهب فى طبقات حملة المذهب كه حاوى شرح حال اجمالى هزار و هفتصد نفر ميباشد 2- الكلام على سنة الجمعة در فقه شافعى 3- مختصر مسند ابن حنبل.

در سال هشتصد و پنجم هجرت درگذشت. (ص 412 ج 1 نى و 252 مط)

ابن ملك- عبد اللطيف‌

- بعنوان ابن فرشته نگارش داديم.

ابن ملكا يا ابن ملكان- هبة اللّه‌

- در باب دويم بعنوان ابو البركات طبيب بلدى نگارش يافته است.

ابن الملوح- قيس بن ملوح‌

- در باب اول بعنوان مجنون عامرى نگارش يافته است.

ابن مليك- على‌

- بن محمد بن على در باب اول بعنوان علاء الدين مذكور است.

ابن مماتى- اسعد

- بن خطيرى كه به قاضى اسعد موصوف، به ابو المكارم مكنّى و بجهت انتساب بجدّ چهارمش ممّاتى (با فتح و تشديد) به ابن مماتى معروف است از فضلاى اوائل قرن هفتم هجرى ميباشد كه كاتب منشى شاعر، مصنّفاتى بدو منسوب و از آثار قلمى او است:

1- ديوان شعر كه ابن خلكانش ديده و قطعاتى از آن درآورده است 2- نظم كتاب سيرة صلاح الدين 3- نظم كليله و دمنه. در اصل خود و عشيره‌اش نصرانى مذهب بوده‌اند تا