ابن مكرم- محمد بن مكرم‌

- بعنوان جمال الدين محمد بن مكرم در باب اوّل مذكور است.

ابن مكنسه- اسماعيل‌

- بن محمد اسكندرانى، از اهالى اسكندريّه ميباشد كه از ادبا و شعرا بوده و از او است:

در حدود پانصدم هجرت درگذشت. (ص 670 ج 1 س)

ابن مكى- محمد بن مكى‌

- در باب اول (القاب) بعنوان شهيد اول مذكور است.

ابن ملا- ابراهيم بن احمد

- در باب اول بعنوان حصكفى ابراهيم مذكور است.

ابن ملا- احمد

- بن محمد بن على بن احمد بن يوسف حلبى شافعى، معروف به خاتم النحاة و ابن المنلا يا ابن الملا، ملقّب به شهاب الدين، از اكابر ادبا و افاضل نحويّين و متبصّرين در علوم عربيّه خصوصا در نحو ميباشد كه اصول و قواعد و مبانى آنرا مشيّد داشته و با فكر عميق خود مشكلات سلف را حل نموده است.

مؤلّف كتاب منتهى امل الاديب من الكلام على مغنى اللبيب ميباشد كه كتابى است بزرگ، در شرح مزجى مغنى ابن هشام، در رشته خود بى‌نظير، تمامى مطالب شروح آن كتاب و فوائد شرح شواهد كبير آنرا كه از جلال الدين سيوطى ميباشد حاوى است. يك نسخه از آن بشماره 3229 كه از اول كتاب تا اواخر بحث اماى مفتوحه است در كتابخانه مدرسه سپهسالار جديد طهران و جلد اول آن نيز بخط مؤلف نيز صاحب روضات موجود بوده و بسال هزار و سيّم هجرت در هشتاد و سه سالگى درگذشت. جدّ عاليش احمد بن يوسف قاضى القضاة تبريز، بملّا حاجى معروف و خانواده‌اش در حلب به بنى ملا شهرت داشته‌اند.

(ص 93 ت و 320 ج 2 مه)

ابن الملا- شيخ محمد

- بن حمزة بن حسين بن نور على، شوشترىّ الاصل، حلّىّ الولادة، معروف به ابن الملا، از شعراى نامى قرن حاضر چهاردهم هجرت ميباشد كه در تمامى فنون شعرى خصوصا نظم تاريخ يدى طولى داشت،