ابن المكارى‌

در اصطلاح رجالى حسين بن ابى سعيد هاشم است.

ابن مكتوم- احمد

- بن عبد القادر بن احمد بن مكتوم، حنفى قيسى فقيه مفسّر صرفى نحوى لغوى، لقبش تاج الدين، كنيه‌اش ابو محمد، شهرتش ابن مكتوم، در فقه و نحو و لغت بديگران مقدّم، در نحو از تلامذه ابو حيّان و سروجى و ابن نحاس بوده و از تأليفات او است:

1- التذكرة فى اللغة 2- الجمع بين العباب و المحكم در لغت 3- الجمع المثناة فى اخبار اللغويين و النحاة 4- الدر اللقيط من البحر المحيط در تفسير كه ملخص بحر المحيط استادش ابو حيان بوده و در مصر در حاشيه خود بحر المحيط چاپ شده است 5- شرح شافيه ابن حاجب 6- شرح فصيح ثعلب 7- شرك كافيه ابن حاجب 8- شرح هدايه على بن ابى بكر مرغينانى در فقه حنفى 9- قيد الا و ابد كه همان تذكره مذكور فوق است 10- المشوف المعلم فى تلخيص الجمع بين العباب و المحكم كه ملخص كتاب جمع بين العباب مذكور فوق است. ابيات ذيل در موارد جواز ابتدا به نكره از او است:

وفات ابن مكتوم بسال هفتصد و چهل و هفتم يا نهم هجرت در شصت و هفت سالگى واقع گرديد.

(كف و ص 84 ت و غيره)