ابن المجدى- احمد بن رجب‌

- ضمن عنوان مجدويه احمد نگارش يافته است.

ابن المجوسى- على بن عباس‌

- بعنوان مجوسى على در باب القاب مذكور است.

ابن مجير- يحيى‌

- بن عبد الجليل فهرى اندلسى، مكنّى به ابو بكر، از مشاهير شعراى اندلس ميباشد كه ديوانى بدو منسوب، اكثر اشعارش در مدح امراى بنى عبد المؤمن بوده و در سال پانصد و هشتاد و هفتم يا هشتم هجرت درگذشته و از اشعارش بدست نيامد. (كف و ص 664 ج 1 س)

ابن محبوب‌

در اصطلاح رجالى، حسن بن محبوب و محمد بن على بن محبوب است كه اولى بعنوان سراد مذكور و دويمى نيز موكول بكتب رجال است.

ابن محرز

در اصطلاح رجالى عبد اللّه بن محرز و عقبة بن محرز است.

ابن المدبر- ابراهيم بن محمد

- بن عبد اللّه بن مدبر، مكنّى به ابو اسحق، معروف به ابن المدبر، از مشاهير ادبا و شعراى قرن سيّم هجرى ميباشد كه اديبى است فاضل شاعر، اشعارش لطيف و ظريف، در زمان متوكّل دهمين خليفه عباسى (232- 247 ه ق- رلب- رمز) بمقامى بس عالى رسيد تا آنكه چند سال حبس شد. با دخترى اديبه شاعره عريب نامى معاشفه داشته و مراسلات و مشاعرات بسيارى مابين ايشان واقع شد كه جريانات مابين ايشان مشهور است. از اشعار او ميباشد كه در حق معشوقه مذكوره‌اش گفته است:

در سال دويست و هفتاد و پنجم هجرت درگذشت.

(ص 226 ج 1 جم و 664 ج 1 س)

ابن المدبر- احمد

- بن محمد بن عبيد اللّه كاتب ضبى، مكنّى به ابو الحسن، معروف به ابن المدبر، از امراى قرن سيّم هجرت ميباشد كه در