ابن الغضائرى- احمد بن حسين بن عبيد اللّه‌

- كه كنيه‌اش ابو الحسين، به ابن الغضائرى معروف و گاهى به غضائرى نيز موصوف ميباشد از اكابر و ثقات مشايخ اماميّه اوائل قرن پنجم هجرت ميباشد كه محتاج بتوثيق و تعديل نميباشند و اين عنوان ابن الغضائرى در صورت نبودن قرينه بدو منصرف و شيخ طوسى و شيخ نجاشى و نظائر ايشان از وى روايت كرده‌اند، اقوال او در كتب رجاليّه در مقابل اقوال اكابر علماى رجال مذكور و در جرح و تضعيف روات معروف بوده و گويند كمتر كسى است از ثقات كه از جرح او سالم بماند و در رديف احمدين از نخبة المقال گويد:

كلمه غض در كتب رجاليّه اشاره بر او است. وجه نسبت غضائرى را هم كه لقب جدّش عبيد اللّه است در باب اوّل (القاب) نگارش داده‌ايم و در سال چهار صد و يازدهم هجرت وفات يافت.

(ص 13 ت و 79 و 206 هب و 17 ج 5 ذريعه و كتب رجاليه)

ابن الغضائرى- حسين‌

- پدر احمد فوق در باب اوّل بعنوان غضائرى مذكور است.

ابن غياث الدين- اختيار الدين‌

- بن غياث الدين حسينى قاضى هرات، كتاب اساس الاقتباس كه مختصرى است در امثال و حكم و اقتباسات لطيفه و بامر سلطان حسين ميرزا بايقرا تأليف و در استانبول و قاهره چاپ شده از او است. وى در سال نهصد و بيست و هشتم هجرت درگذشت.

(ص 198 مط)

ابن فاتك- مبشر

- بن فاتك مصرى، مكنّى به ابو الوفاء، ملقّب به محمود الدوله، معروف به ابن فاتك، از افاضل ادبا و اطبّا و حكما ميباشد كه در ادبيّات و فنون متنوعه طبّ و حكمت بى‌نظير و در تحقيق مطالب علميّه وحيد عصر خود بوده و از تأليفات او است:

1- اسرار الطب 2- الاصطلاحات الطبية 3- البدايه در منطق 4- حكمت الهى‌