جمال الدين عبد اللّه بن على بن غانم نيز از ادبا و شعرا بوده‌اند.

(ص 652 ج 1 س)

ابن غانم- على بن محمد

- بن على بن خليل بن غانم، خزرجىّ القبيلة، مقدسىّ الاصل، قاهرىّ الولادة و النشأة، ابن غانم الشّهرة، سعدى عبادىّ النسب، نور الدين اللّقب، حنفىّ المذهب، از اكابر فقهاى حنفيّه بلكه از مجدّدين آن طريقت در قرن دهّم هجرت معدود و در كلمات بعضى از ارباب تراجم به حجت و قدوه و عالم كبير و رأس الحنفيه موصوف است و نسبش به سعد بن عباده صحابى موصول ميباشد و از تأليفات او است:

1- بغية المرتاد لتصحيح الضاد 2- شرح الاشباه و النظائر 3- شرح نظم الكنز 4- الشمعة فى احكام الجمعة. بسال يك هزار و چهارم هجرت در هشتاد و چهار سالگى درگذشته و رجوع بعنوان شافعى صغير هم نمايند. (ص 202 ج 2 مه و غيره)

ابن غانم- محمد بن عبد السلام‌

- بن احمد بن غانم، واعظ مقدسى، ملقّب به عز الدين، معروف به ابن غانم، از اكابر صوفيّه قرن هفتم هجرت ميباشد و از تأليفات او است:

1- الحديث (القول خ ل) النفيس فى تفليس ابليس در تصوف كه حاوى مذاكرات و مناظرات او با ابليس بوده و در مصر چاپ شده است 2- كشف الاسرار عن حكم الطيور و الازهار كه در مصر و قاهره و پاريس چاپ و از زبان حال هريك از جماد و حيوان و شكوفه‌ها موعظه و تذكرى براى عبرت استفاده كرده است. در سال ششصد و شصتم يا هفتاد و هشتم هجرت درگذشت. (كف و ص 196 مط)

ابن الغر

ذيلا بعنوان ابن الغز مذكور است.

ابن غراب‌

در اصطلاح رجالى على بن عبد العزيز است.

ابن الغرابيلى- محمد بن قاسم‌

- بعنوان ابن قاسم خواهد آمد.

ابن غرور

در اصطلاح رجالى ابو طالب بن غرور از مشايخ شيخ طوسى است.