نموده و با ايشان معاشرت داشت، در اثر رياضات بسيارى بكمالات صورى و معنوى آراسته گرديد، اخيرا در شيراز اقامت كرده و از اشعار او است:

پيش از هزار و دويست و شصتم هجرت در شيراز وفات يافت و سال آن معلوم نيست.

(491 ض)

محيط- ميرزا معصوم‌

- فراهانى، پسر ميرزا بزرگ قائم‌مقام، از شعراى باكمال عهد خود بوده و از اشعار او است:

در سال هزار و دويست و سى و پنجم هجرت درگذشت. (ص 473 ج 2 مع)

محيى گيلانى-

همان محيى الدين عبد القادر بن ابى صالح مذكور ذيل است.

محيى لارى-

از شعراى ايرانى، از مردم شهر لار، از شاگردان ملا جلال دوانى (متوفّى بسال نهصد و اندى) بوده و زمان شاه تهماسب صفوى (930- 984 ه ق- ظل- ظفد) را نيز ديده است. بزيارت بيت اللّه الحرام رفته و در مراجعت يك مثنوى موسوم به فتوح الحرمين نظم كرده است و از او است:

سال وفاتش بدست نيامد. (ص 4232 ج 6 س)

محيى الدين- ابن العربى‌

- ذيلا بعنوان محيى الدين عربى مذكور است.

محيى الدين- احمد بن ابراهيم بن محمد

- بعنوان نحاس خواهد آمد.

محيى الدين- احمد بن على‌

- قرشى بعنوان بونى نگارش يافته است.