است، بهمين جهت به تفسير جلالين شهرت دارد. بعضى از علماى يمن گويد كه حروف قرآن مجيد از اول آن تا آخر سوره مزمل با حروف تفسير مذكور راجع بهمين قسمت مساوى يكديگر است ولى از سوره مدثر تا آخر قرآن، حروف تفسير بيشتر از حروف قرآن ميباشد و همين تفسير بارها در ايران و مصر و هند چاپ و يك نسخه خطى آن نيز بشماره 2008 در كتابخانه مدرسه سپهسالار جديد تهران موجود است 2- شرح جمع الجوامع تاج الدين سبكى در اصول فقه كه در مصر در حاشيه خود جمع الجوامع چاپ شده است 3- شرح ورقات امام الحرمين نيز در اصول فقه 4- كنز الراغبين فى شرح منهاج الطالبين در فقه شافعى كه در قاهره چاپ شده است 5- مقدمة النيل السعيد و شرح احواله و ذكر عجائبه و من اين يجيى‌ء و الى اين ينتهى. وفات او بسال هشتصد و شصت و چهارم هجرت در هفتاد و سه سالگى واقع گرديد.

(ص 1826 ج 3 س و 1623 مط و غيره)

محمدى-

لقب رجالى على بن احمد و على بن محمد است.

محمدين-

با صيغه جمع، در اصطلاح اماميّه عبارت از شيخ طوسى محمد بن حسن، ابن بابويه صدوق محمد بن على، كلينى محمد بن يعقوب، مؤلفين كتب اربعه مشهوره ميباشد و نيز عبارت از محمد بن مرتضى معروف بملا محسن فيض، شيخ حرّ عاملى محمد بن حسن، ملا محمد باقر مجلسى، مؤلفين جوامع ثلثه وافى و وسائل و بحار الانوار است كه سه نفر اوّلى را محمدين ثلث اوائل و سه تن آخرى را محمدين ثلث اواخر نامند.

محمودى-

عمر بن محمود كه بعنوان حميدى نگارش يافته است و در اصطلاح رجالى لقب احمد بن حماد مروزى و پسرش محمد بن احمد است.

محوى-

تخلّص شعرى بعضى از شعرا و عرفا ميباشد كه فقط بقيد اردبيلى و اصفهانى و نيشابورى و همدانى از همديگر امتياز يابند. شرح حال مهمّى از ايشان بدست نيامد و فقط محوى استرآبادى را بطور اجمال مينگارد:

نامش ملا محمد باقر، از عرفاى قرن سيزدهم هجرت، با رضا قلى خان هدايت (متوفّى در حدود سال 1290 ه ق- غرص) معاصر بود. مدتها در تحصيل علوم عقليّه و نقليّه كوشيده و كسوت زهد و صلاح پوشيد، عاقبت طالب صحبت اهل ذوق و عرفان شد، سفرها