عالم ربانى‌[1]

عالم ربانى احمد بن محمد عالم ربانى على بن عبد العالى عالم ربانى محمد بن ابراهيم بن جعفر عالم ربانى محمد بن حسن عالم ربانى ميثم بن على بن ميثم‌

اولى بعنوان مقدس (اردبيلى)، دويمى بعنوان محقق كركى، سيمى در باب كنى بعنوان ابن ابى زينب، چهارمى بعنوان فاضل هندى و پنجمى نيز بعنوان ابن ميثم در باب كنى مذكور خواهند شد.

عالى محمد بن عبد اللّه‌

- بعنوان شريف ادريسى مذكور افتاد.

عالى ميرزا محمد حسين پسر ميرزا محمد- كلانتر

، از اكابر شعراى شيراز، در مكارم اخلاق طاق، محفل او مجمع ادبا و فضلا و مرجع شعرا و ظرفا ميباشد و از اشعار او است كه در مدح حضرت رسالت ص گفته:

وفات وى بنوشته مجمع الفصحاء، در حدود سال هزار و دويست و سى و شش هجرت ميباشد، لكن بنوشته آثار عجم، بسال هزار و دويست و چهل و سيم هجرت در قيد حيات بوده است چنانچه گويد: ضريح حضرت سيد احمد شاه‌چراغ را خاقان مغفور فتحعلى شاه قاجار نقره نمود و ميرزا محمد حسين متخلّص بعالى شيرازى، اشعارى مشتمل بتاريخى سروده و نقش كرده‌اند و مادّه تاريخش اين است:

(ص 351 ج 2 مع و 446 عم)

[1]- عالم ربانى- وصف هريك‌يك، از علماى حقّه اسلاميه ميباشد كه در ترويج شريعت مقدسه رنجها برده و همه‌گونه زحمات مقتضيه را تحمل و در ايفاى وظائف مقرره دينيه فروگذارى ننموده‌اند. لكن در صورت اطلاق و نبودن قرينه، راجع به ميثم بن على بن ميثم بحرانى و لقب خاص وى ميباشد كه در باب كنى بعنوان ابن ميثم خواهد آمد. در اينجا نيز بعضى از ايشان را كه در كتب تراجم و سير بالخصوص بهمين وصف (عالم ربانى) متصف شده‌اند تذكر ميدهد.