غرناطى احمد بن على بن احمد

- بعنوان ابن بادش در باب كنى خواهد آمد.

غرناطى احمد بن يوسف بن مالك‌

- اندلسى غرناطى، مكنّى به ابو جعفر، اديبى است نحوى لغوى، در نحو و فنون لغت خبير، در نظم و نثر قادر، بسيار متديّن و متواضع و با اخلاق و نيكو محضر، در عربيّه و غيره تأليفات بسيارى دارد. با ابو عبد اللّه محمد بن جابر اعمى كه از شعراى نامى وقت بوده رفاقت و مصاحبت داشت، بديعيّه همين رفيق خود را شرح كرده و همين دو رفيق است كه به اعمى و بصير شهرت دارند. بمرافقت همديگر بقاهره رفته و در آنجا با ابو حيّان و غيره ملاقات كردند و اخيرا در حدود سى سال در حلّه اقامت نمود تا آنكه در نيمه رمضان هفتصد و هفتاد و نهم هجرت درگذشت و رفيق مذكورش مرثيه‌اى گفته و از اشعار خود احمد است:

(ص 340 ج 1 كمن و سطر 18 ص 85 ت)

غرناطى على بن احمد بن خلف‌

- بعنوان ابن بادش در باب كنى خواهد آمد.

غروى‌

احمد بن عبد اللّه- مصطلح رجال و موكول بدان علم است.

غريب‌

برهان الدين- بعنوان برهان الدين غريب اشاره شده است.

غريفى‌

بنا ببعض نسخ كتب رجاليّه، لقب رجالى حسين بن حسن بن احمد بن سليمان است.

غزال‌[1]

غزال واصل- بن عطاى مدنى تابعى معتزلى‌

، مكنّى به ابو حذيفة، و معروف به غزّال (كه بجهت بسيار نشستن او در بازار غزّالان ملقّب‌

[1]- غزال- بر وزن كمال، از اسامى متداوله مابين عرب است. اما بر وزن بقال، كه*