كه بدان واسطه از احمد بن محمد بن سعيد بن عقده حافظ روايت ميكند عبارت از محمد بن جعفر اديب، احمد بن محمد بن هارون، احمد بن محمد بن صلت، قاضى ابو عبد اللّه جعفر است بهمان تقريب. مخفى نماند كه نجاشى بواسطه عده از اشخاص ديگر نيز غير از ده تن مذكور روايت ميكند لكن بجهت قلت آن بشرح آنها نپرداختيم.

(ص 132 ج 10 اعيان الشيعة)

عدة الدين‌

محمد بن نصر- در باب كنى بعنوان ابن القيسرانى خواهد آمد.

عذرى‌

در اصطلاح رجالى، لقب ثعلبة بن صعير و جرو بن عمرو و جميل بن ردام و غيرهم ميباشد.

عذرى اسحق بيگ‌

- مثل برادر بزرگترش حاج لطفعلى بيگ آذر بيگدلى سالف الترجمة، شاعرى است نامى كه در غزل‌سرائى سليقه خوبى داشته و بعذرى تخلّص مينموده است، او نيز تذكره‌اى در شرح حال شعرا نوشته كه به تذكره اسحق معروف و سه نسخه خطّى آن بشماره‌هاى 2716 و 2723 و 2732 در كتابخانه مدرسه سپهسالار جديد تهران موجود است. عذرى، در سال يكهزار و يكصد و هشتاد و پنجم هجرى قمرى وفات يافت و در روز تشييع جنازه او كه ازدحام عامّ بوده برادر مذكورش اين شعر خود او را با صوتى حزين ميخوانده است:

صباحى سليمان كاشى سالف الترجمة در تاريخ وفاتش گويد: (بادا در بهشت جاودان اسحق بيگ- 1185). (ص 345 ج 2 مع و فهرست مدرسه فوق)

عراقى ابراهيم بن شهريار- همدانى‌

، ملقّب به فخر الدين، متخلّص به عراقى، كه گاهى تخفيفا فخر عراقى هم گويند از مشايخ عرفا و مشاهير شعراى ايرانى، در اصول طريقت و عرفان بسيار كامل و هشيار، عارف اسرار، عاشق شعار، در وجد و حال بى‌مانند و مثال، از مريدان شيخ شهاب الدين سهروردى (متوفى در حدود سال 630 ه ق- خل) و از كودكى حافظ قرآن مجيد بود و آنرا بلحنى‌