كرده و همين ترجمه را مقمعه حسينيه نام كرده است 2- الدرة العلوية فى الامامة 3- مقمعه حسينيه كه مذكور شد و با صاحب رياض العلماء متوفى در سال هزار و صد و بيست و اند هجرى معاصر بوده و زمان وفاتش بدست نيامد. (ص 379 ج 6 ذريعة)

سايح سايى‌

لقب چند تن ميباشد كه بعنوان سائح و سائى (با همزه حرف سوم) مذكور داشتيم.

سبائى‌

ابيض بن جمال كه بيكى از اجدادش سبا منسوب و موكول بعلم رجال است.

سباعى عبد الفتاح‌

- از علماى اهل سنّت اوائل قرن دوازدهم هجرت ميباشد بعد از سى سالگى بتحصيل علم پرداخت، در علوم متنوّعه تخصّص يافت، كتابهائى در نحو و فقه و توحيد نوشت، بسال هزار و صد و يازدهم هجرت در استانبول درگذشته و در اسكدار دفن شد. در مراصد گويد. سباع (بكسر اوّل) نام موضعى است و وادى السباع هم درميان بصره و مدينه در يك فرسخى زبيديّه بوده و بركه و قلعه‌اى دارد.

(صد و 3083 ج 4 س)

سبتى‌[1]

سبتى احمد

- مكنّى بابو العباس، در اواخر قرن ششم هجرت در مراكش از اعلام متصوفه مغرب زمين بوده، علم زايرچه (زايجه) از قوانين صناعيّه كه در استخراج غيب بكار برند بدو منسوب است و سال وفاتش بدست نيامد.

(ص 147 هب).

سبتى احمد بن هرون الرشيد

- مكنّى بابو العباس، از جمله زهّاد و تاركين دنيا ميباشد كه در حال حيات پدر، با آن همه نفوذ و اقتدارى كه‌

[1]- سبتى- بفتح اول، منسوب است بسبب كه موضعى است بين رمله و طبريه در سه فرسخى بيت المقدس و گاهى منسوب بسبت بمعنى روز شنبه ميباشد چنانچه در ذيل ضمن شرح‌حال بعضى از معروفين بهمين عنوان (سبتى) اشاره خواهد شد و ممكن است كه سبتى منسوب برسبته باشد كه آن نيز بفتح اول شهرى است در جزيره اندلس، از مركز بلاد مغرب زمين كه كشتى خوب در آن ميسازند. (صد)